Wie van de werkgever een onbelaste vergoeding ontvangt voor scholingskosten, mag deze kosten bij de aangifte IB niet nog eens in aftrek brengen. De inspecteur komt hier achteraf achter en legt een navorderingsaanslag op. Volgens Hof Arnhem-Leeuwarden was hier sprake van een nieuw feit dat navordering rechtvaardigt.
Een werknemer van het UWV ontvangt bij zijn ontslag in 2013 een beëindigingsvergoeding van € 41.033 bruto, waarvan € 9.400 onbelast. In zijn aangifte inkomstenbelasting over dit jaar brengt de ex-werknemer € 8.900 als scholingsuitgaven in aftrek. Bij controle van de aangifte over 2015 komt de inspecteur hierachter. Hij vraagt om nadere informatie en dan blijkt dat de opleiding was bekostigd uit het onbelaste ontvangen gedeelte van de ontbindingsovereenkomst.
In geschil bij Hof Arnhem-Leeuwarden is of sprake is van een nieuw feit of een ambtelijk verzuim. Het hof is van mening dat de aftrek van scholingsuitgaven uit een onbelaste vergoeding niet mogelijk is, omdat de kosten niet op de man hebben gedrukt. Volgens het hof is het zeer wel mogelijk dat de ex-werknemer een opleiding heeft gevolgd die hij zelf heeft bekostigd, of dat de scholingskosten door hem waren betaald anders dan uit de onbelaste vergoeding. Daarom heeft de inspecteur geen ambtelijk verzuim begaan en is sprake van een nieuw feit dat navordering rechtvaardigt.
Bron: Hof Arnhem-Leeuwarden 29-01-2019,

Een supermarkt die in de winkel een zelfpersmachine voor sinaasappelsap heeft staan waarmee jaarlijks meer dan 12.000 liter sap wordt geperst, is belastingplichtig voor de verbruiksbelasting alcoholvrije dranken. Volgens een exploitant wordt die verbruiksbelasting ten onrechte bij de supermarkt geheven – de klant zou belastingplichtig zijn – maar daar gaat Hof Arnhem Leeuwarden niet in mee.
In een supermarkt kunnen klanten zelf sinaasappelsap persen. De supermarktexploitant heeft hiervoor eind 2014 aangifte verbruiksbelasting alcoholvrije dranken gedaan, de verschuldigde belasting afgedragen en is vervolgens in bezwaar gegaan. Hij vindt dat niet hij maar de klant belastingplichtig is voor de verbruiksbelasting. De supermarkt stelt alleen aan de klanten een persmachine ter beschikking, maar de klanten vervaardigen het sinaasappelsap.
Voor deze redenatie vindt hij geen steun bij Hof Arnhem-Leeuwarden. Het hof stelt vast dat de persmachine eigendom is van de supermarkt en wordt onderhouden en schoongemaakt door haar werknemers. Ook de sinaasappels en de flesjes zijn vóór het persen eigendom van de supermarkt. Vervolgens stelt de supermarkt dit alles aan haar klanten ter beschikking en het enige dat de klanten doen is op een knop drukken om de flesjes met sinaasappelsap te laten vullen. Vervolgens rekenen zij dit af bij de kassa. Omdat het handelen van de supermarkt zodanig bepalend is voor het doen ontstaan van het sinaasappelsap kan dit worden aangemerkt als vervaardigen. Kortom, de supermarkt is belastingplichtig voor de verbruiksbelasting.
Het hof leidt uit de wetsgeschiedenis af dat de wetgever er voor heeft gekozen om de zogenoemde zelfpersers niet in de heffing van verbruiksbelasting te betrekken als deze niet meer dan 12.000 liter vruchtensap per kalenderjaar vervaardigen. In dit geval was er sprake van aanzienlijk meer liter. De extra administratieve lasten waarmee de supermarkt mee werd geconfronteerd waren volgens het hof, gezien het betrekkelijk geringe bedrag aan verbruiksbelasting, niet als buitensporig aan te merken.
Bron: Hof Arnhem-Leeuwarden 22-01-2019
Wet: art. 1, 2, 3, 14, 15, 15a, 16, 39 Wet op de verbruiksbelasting van alcoholvrije dranken

De gemiddelde dagproductie van de Nederlandse industrie was in december vorig jaar 4,2% lager dan in december 2017. Voor het eerst na september 2015 krimpt de productie. De productie van de elektrische en elektronische industrie kromp het sterkst.
De elektrische en elektronische industrie produceerde in december bijna 14% minder dan in december 2017. Ook de productie van de transportmiddelen, machine-, de farmaceutische en de chemische industrie kromp sterker dan gemiddeld in de totale industrie.
Gecorrigeerd voor seizoen- en werkdageffecten daalde van november op december 2018 de productie met 3,9%. De productie in december ligt daarmee op het laagste niveau sinds september 2017. De voor seizoen- en werkdageffecten gecorrigeerde productie fluctueert overigens aanzienlijk. Dalingen en stijgingen volgen elkaar snel op.
Ook het producentenvertrouwen zit in een dip. In januari 2019 waren de producenten vooral minder positief over de verwachte bedrijvigheid. Het vertrouwen in januari ligt echter nog ruim boven het gemiddelde van de afgelopen twintig jaar.
Duitsland is een belangrijke afzetmarkt voor de Nederlandse industrie. Ook daar is een vergelijkbare ontwikkeling te zien. De Duitse vertrouwensindicator van de industriële producenten (Ifo-index) daalde in januari tot het laagste niveau sinds september 2016. De Duitse producenten zijn vooral negatiever over de verwachte bedrijvigheid. De gemiddelde dagproductie van de Duitse industrie kromp in december met 4% in vergelijking met een jaar eerder.
Bron: CBS 8-02-2019

De Tweede Kamer heeft op 5 februari 2019 ingestemd met het wetsvoorstel Wet arbeidsmarkt in balans (WAB). Het wetsvoorstel kreeg in de Tweede Kamer de steun van de vier regeringspartijen en SGP en FvD. De overige partijen stemden tegen.
Een reeks amendementen was door de Tweede Kamer ingediend, waarvan drie zijn aangenomen. Een amendement van het Kamerliden Smeulders (GL) e.a. waarmee de voorgestelde verlenging van de maximale proeftijd bij een vast contract tot vijf maanden uit het wetsvoorstel wordt geschrapt, kreeg de steun van bijna de gehele Kamer (alleen FvD tegen). Vorige week was al duidelijk dat dit onderdeel van het wetsvoorstel niet de steun van de Tweede Kamer heeft.
Verder nam de Kamer het amendement van het Kamerlid Stoffer (SGP) e.a. aan. Dit amendement zondert bijbaantjes (maximaal 12 uur per week) van jongeren tot 21 jaar uit van de verhoogde WW-premie. Een ander aangenomen amendement van Stoffer e.a. regelt dat voor seizoensgebonden werk op grond van natuurlijke of klimatologische omstandigheden een uitzondering kan worden gemaakt (bij cao of op grond van een regeling van een bevoegd orgaan) voor de verplichtingen om bij wijziging van arbeidstijden loon te betalen en om na een jaar een contract met vaste arbeidsomvang aan te bieden. Ook kan volgens dit amendement een uitzondering worden gemaakt voor de verplichte oproeptermijn van vier maanden bij oproepovereenkomsten.
Bron: Tweede Kamer 5-02-2019

In reactie op het TNO-rapport ‘Arbobalans’ merken VNO-NCW en MKB-Nederland dat niet alle burn-outklachten aan het werk kunnen worden toegeschreven. Onderzoekers van TNO constateren een toename van burn-outklachten, die volgens hen veroorzaakt wordt doordat werknemers steeds meer doen en daar zelf steeds minder over te zeggen.
Onderzoekers van TNO hebben geconstateerd dat burn-outklachten onder werknemers zijn gestegen van 11% in 2007 naar 16% in 2017. De cijfers zijn opgenomen in de Arbobalans 2018 die TNO onlangs heeft gepubliceerd. De tweejaarlijkse Arbobalans geeft een overzicht van de kwaliteit van arbeid, de werkgerelateerde gezondheid in Nederland en de ontwikkelingen hierin.
Volgens het onderzoek hebben niet alle werknemers even vaak klachten. Ondanks de slechtere arbeidsomstandigheden rapporteren oproep- en invalkrachten en werknemers met een tijdelijk contract beduidend minder burn-outklachten dan werknemers met een vast contract of uitzendkrachten. Werkgerelateerd verzuim, arbeidsongeschiktheid en zorgkosten kost volgens het onderzoek bijna € 9 miljard per jaar.
Volgens de ondernemersorganisaties kan burn-out ook een gevolg zijn van een opeenstapeling van problemen die zich deels afspelen in de privésfeer. Dit wordt volgens hen ondersteund door het gegeven dat flexwerkers, ondanks de volgens TNO minder goede arbeidsomstandigheden, veel minder problemen ervaren. Volgens de ondernemersorganisaties wijst dit erop dat burn-outklachten niet alleen gerelateerd zijn aan het werk.
Staatssecretaris Van Ark van Sociale Zaken en Werkgelegenheid wil dit jaar onderzoek doen naar de mechanismen achter de verhoogde kans op burn-out bij een aantal risicogroepen.
Bron: VNO-NCW 31-01-2019