Cao-lonen blijven achter bij inflatie

Sinds de eerste helft van 2014 is de toename van de cao-lonen niet meer lager geweest dan de ontwikkeling van de inflatie. De stijging is ook minder dan alle kwartalen van 2016. In dat jaar kwam de gemiddelde stijging over het hele jaar uit op 1,9%.
Vergeleken met de particuliere (+1,6%) en de gesubsidieerde sector (+1,2%), namen de lonen bij de overheid met 0,5% minder toe. Dit komt voornamelijk doordat bij de lopende overheids-cao’s in het eerste kwartaal van 2017 een lagere loonsverhoging is afgesproken dan in dezelfde periode van vorig jaar. De stijging van de contractuele loonkosten bij de overheid valt juist hoger uit dan bij de andere sectoren door de verhoging van de werkgeverspremie voor het ABP.
De contractuele loonkosten (cao-lonen en werkgeverspremies) stegen met 1,6% in het eerste kwartaal van 2017. Sinds het begin van 2016 ligt de stijging van de contractuele loonkosten weer boven die van de cao-lonen. In 2017 komt dit doordat werkgevers meer bijdragen aan WAO- en WW-premies, en met name bij de overheid ook door de gestegen werkgeversbijdrage in pensioenpremies bij het ABP. Door de lagere werkgeversheffing Zorgverzekeringswet en premies bij verschillende sectorfondsen zijn de totale contractuele loonkosten minder toegenomen.
Bron: CBS 6-04-2017

Massaal bezwaar btw-correctie privégebruik auto

In 2011 hebben jurisprudentie en een wijziging in de regelgeving inzake de correctie van vooraftrek van omzetbelasting geleid tot een grote stroom bezwaarschriften met betrekking tot het privégebruik auto. De ingediende bezwaarschriften werden automatisch aangemerkt als bezwaar tegen de btw-correcties in latere jaren. De staatssecretaris heeft vier proefprocedures over de correctie van vooraftrek van omzetbelasting met betrekking tot het privégebruik auto aangemerkt als massaal bezwaar. De procedures zijn in behandeling bij de Hoge Raad en de verwachting is dat binnen afzienbare tijd arrest wordt gewezen. Binnen zes weken nadat in deze procedures bij onherroepelijke rechterlijke uitspraak is beslist over de rechtsvragen, doet de inspecteur een collectieve uitspraak op bezwaar. De uitspraak wordt bekend gemaakt in de Staatscourant en op de website van de Belastingdienst.
Bron: MvF 29-03-2017

WOZ-waarde toegestaan als heffingsmaatstaf

De ondernemer is gebruiker van een winkelpand. Aan het winkelpand is een openbare aankondiging aangebracht ter zake waarvan een aanslag reclamebelasting is opgelegd. De hoogte van het tarief is mede gebaseerd op de hoogte van de WOZ-waarde van het winkelpand. De ondernemer stelt dat deze heffing onverbindend is, omdat de heffingsmaatstaf hiermee afhankelijk is gesteld van het vermogen, hetgeen niet is toegestaan. De rechtbank stelt hem in het ongelijk. Uit de parlementaire geschiedenis leidt de rechtbank af dat gemeenten de waarde van de onroerende zaak als heffingsmaatstaf voor gemeentelijke belastingen kunnen hanteren. Omdat de Hoge Raad reeds heeft geoordeeld dat de WOZ-waarde een geoorloofde heffingsmaatstaf is voor de heffing van rioolrecht, is de rechtbank van oordeel dat dat zeker geldt voor een algemene belasting zoals reclamebelasting.
Bron: Rb. Zeeland-West-Brabant 23-02-2017

Minimumloon bij overeenkomst van opdracht

Door deze wetswijziging gaat het wettelijk minimumloon ook gelden voor personen die tegen beloning arbeid verrichten op basis van een overeenkomst van opdracht, tenzij het gaat om mensen die fiscaal als ondernemer worden beschouwd. De wetswijziging moet ‘oneigenlijk gebruik’ van de overeenkomst van opdracht tegengaan en oneigenlijke concurrentie op arbeidsvoorwaarden voorkomen.
De Eerste Kamer nam ook een motie van het Kamerlid Rinnooy Kan (D66) aan waarin erop werd aangedrongen dat – behoudens voor fiscaal zelfstandigen – de bescherming van het minimumloon voor iedereen moet gelden, dus ook als er geen sprake is van een overeenkomst van opdracht (en ook geen arbeidsovereenkomst). Rinnooy Kan wil dat het wegcontracteren van de fictieve dienstbetrekking voor deze groep onmogelijk wordt gemaakt. Ook wordt er op aangedrongen dat er voor opdrachtgevers een eenvoudiger wijze van verificatie komt om vast te stellen of een opdrachtnemer aangemerkt kan worden als zelfstandige in fiscale zin en aldus niet valt onder de werking van de wet.
Bron: Eerste Kamer 28-03-2017

Bovenmatige kilometervergoeding belast loon

Een accountmanager/dierenartsbezoeker werkt sinds 1979 bij zijn werkgever. Hij heeft zelf een auto aangeschaft en rijdt zowel zakelijke als privékilometers. De werkgever vergoedt de zakelijke kilometers tegen € 0,31 per kilometer, waarbij hij € 0,12 als belastbaar loon aanmerkt en hierover loonheffingen afdraagt. In zijn aangifte inkomstenbelasting geeft de accountmanager € 5.673 aan als aftrekbaar bedrag aan scholingsuitgaven. In de omschrijving vermeldt hij dat het geen studiekosten zijn, maar de belaste kilometervergoeding. Het betreft geen inkomsten, maar gemaakte kosten om zijn werk te blijven verrichten. De inspecteur accepteert de aftrek van scholingsuitgaven niet.
De rechtbank overweegt dat de werkgever de kilometervergoeding boven de € 0,19 op grond van de Wet LB 1964 terecht als belastbaar loon aangemerkt. De stelling van de accountmanager dat de wet onbillijk is, kan hem niet baten. De rechtbank is niet bevoegd op grond van redelijkheid en billijkheid de juiste wetstoepassing achterwege te laten. De rechtbank moet volgens de wet rechtspreken en mag nooit de innerlijke waarde of billijkheid van de wet beoordelen. Er is geen sprake van discriminatie tussen het geval van de accountmanager en werknemers met een leaseauto, omdat deze gevallen zowel feitelijk als juridisch niet aan elkaar gelijk zijn. Ook een beroep op het vertrouwensbeginsel ten aanzien van de aangifte inkomstenbelasting, waarbij aftrek in eerdere jaren wel is geaccepteerd kan de accountmanager niet baten. De aangiften over eerdere jaren zijn niet gecontroleerd en er is geen sprake van een bewuste standpuntbepaling van de inspecteur.
Het hof sluit zich bij de overwegingen van de rechtbank aan.
Bron: Hof Den Bosch 20-01-2017; Rb. Zeeland-West-Brabant 3-09-2015