Tijdens de schorsing van een kenteken mag geen gebruik worden gemaakt van de openbare weg. Voor de Apk-keuring wordt een uitzondering gemaakt mits met bescheiden kan worden aangetoond dat er een afspraak is gemaakt voor die keuring.
De eigenaar van een auto ontvangt een naheffingsaanslag motorrijtuigenbelasting met boete omdat hij op 16 maart 2017 gebruik heeft gemaakt van de openbare weg. Het kenteken van die auto is van 8 november 2016 tot en met 25 juli 2017 geschorst. Volgens de eigenaar is de naheffingsaanslag ten onrechte opgelegd omdat hij op 16 maart 2017 gebruik maakte van de weg om een Apk-keuring te laten uitvoeren. Omdat de auto werd afgekeurd, beschikt hij niet over keuringsrapport van het RDW. Wel kan hij een bon overleggen waaruit blijkt dat de auto op 16 maart 2017 naar de garage is geweest. De inspecteur stelt echter dat altijd een keuringsrapport door de RDW wordt afgegeven, ook als de auto wordt afgekeurd.
Van de rechtbank moet de eigenaar aan de hand van stukken bewijzen dat hij een afspraak heeft gemaakt om op 16 maart 2017 een Apk-keuring te laten uitvoeren en hij dus gebruik heeft gemaakt van de openbare weg. De wettelijke vrijstellingsbepaling moet namelijk strikt worden uitgelegd. Een Apk-keuringsrapport is daarvoor niet noodzakelijk, het bewijs kan ook op een andere manier worden geleverd. Uit de overgelegde bon blijkt niet dat vooraf duidelijk was dat de auto de bewuste dag Apk zou worden gekeurd. Ook is duidelijk geworden dat de eigenaar geen afspraak heeft gemaakt bij de garage maar de auto daar zonder afspraak heeft laten brengen. De eigenaar is er dan ook niet geslaagd de Apk-keuring te bewijzen. De naheffingsaanslag blijft in stand. Wel gaat de verzuimboete van tafel.
Bron: Rb. Noord-Nederland 13-03-2018

De Belastingdienst wisselt met steeds meer landen gegevens uit. Hierdoor wordt het voor zwartspaarders steeds lastiger om aan het oog van de fiscus te ontsnappen.
In de aanpak van zwartspaarders is de automatische uitwisseling van financiële gegevens van groot belang. De Belastingdienst wisselt met steeds meer landen gegevens uit. Sinds 2016 ontvangt de Belastingdienst ook automatisch gegevens over financiële producten van financiële instellingen uit Luxemburg. Dit is een direct gevolg van de CRS (Common Reporting Standard) die de EU met richtlijn 2014/107/EU heeft ingevoerd. In Nederland is die richtlijn geïmplementeerd in de WIB (Wet op de internationale bijstandsverlening bij de heffing van belastingen).
Zwitserland gaat over het jaar 2017 ook automatisch gegevens uitwisselen. De eerste levering vanuit Luxemburg heeft inmiddels al plaatsgevonden. Dit betreft gegevens over het kalenderjaar 2016. De gegevens over het jaar 2017 worden op of omstreeks 1 oktober 2018 verwacht. Deze levering betreft dan naast Luxemburg en Zwitserland ook andere landen. De gegevens die geleverd worden betreffen onder andere: spaarproducten, effectenrekeningen, kapitaalverzekeringen en levensverzekeringen. Naast rente en dividend worden ook saldigegevens meegeleverd.
In een Kamerbrief kondigt staatssecretaris Snel aan dat Nederland zal doorgaan met de reeks aanvullende maatregelen tegen belastingontduiking. De vrijwaring van vergrijpboeten voor inkeerders is inmiddels afgeschaft. Deze maatregelen, die zien op de actualiteit en op de toekomst, laten onverlet dat de Belastingdienst de komende jaren actief bezig blijft met het traceren en alsnog belasten van zwarte vermogens uit het verleden.
Bron: MvF 23-03-2018

In een kabinetsreactie op de evaluatie van de werkkostenregeling geeft staatssecretaris Snel van Financiën aan kleine aanpassingen op de werkkostenregeling te overwegen. Wel geeft hij aan dat werkgevers vooral gebaat zijn bij rust rond de werkkostenregeling.
In opdracht van het ministerie van Financiën heeft Panteia de werkkostenregeling geëvalueerd. Uit dit onderzoek komt naar voren dat de met de werkkostenregeling beoogde administratieve lastenverlichting niet is gerealiseerd. Zowel werkgevers, intermediairs en Belastingdienst geven aan dat er geen sprake is geweest van een lastenverlichting ten opzicht van de oude regeling. En waar er wel sprake is geweest van een verandering, betreft het eerder een verzwaring. Een kanttekening is wel dat met name kleine werkgevers (tot vijf werknemers) nauwelijks of geen lastenverzwaring hebben ondervonden, daar bij hen veelal zowel de salarisadministratie als de financiële administratie is uitbesteed. Een en ander speelde dus buiten hun blikveld af.
Invoering van WKR heeft wel tot hernieuwde bewustwording geleid bij werkgevers over verstrekkingen die zij doen aan hun werknemers. 14% van de werkgevers heeft veranderingen doorgevoerd in de vergoedingen en verstrekkingen. Bij de bedrijven met 250 werknemers en meer is dat de helft. Veelal betrof dit een inperking van of een verschuiving in de vergoedingen en verstrekkingen. Slechts bij een kleine minderheid heeft de WKR geleid tot meer vergoedingen en verstrekkingen.
De complexiteit van de nieuwe regeling wordt door intermediairs en medewerkers van de Belastingdienst als een knelpunt genoemd. Volgens intermediairs was de WKR in essentie een goed idee, maar door de vele aanpassingen en nuances is het weer complexer geworden.
In een reactie geeft het kabinet aan weinig te zien in aanpassingen als uitbreiding van gerichte vrijstellingen. Dergelijke aanpassingen zullen de regeling complexer maken en vanwege de gewenste budgettaire neutraliteit ook leiden tot een verlaging van de forfaitaire ruimte. Wel overweegt het kabinet aanpassingen op enkele concrete punten, zoals niet meer aanwijzen van vergoedingen en verstrekkingen waarvoor een gerichte vrijstelling geldt, vaststellen van het loonvoordeel uit maaltijden door middel van een steekproef, herinvoering van een normrente voor personeelsleningen en een verduidelijking in het Handboek Loonheffingen over eigen bijdragen in relatie tot het noodzakelijkheidscriterium.
De staatssecretaris wil met het bedrijfsleven in overleg treden om na te gaan voor welke aanpassingen draagvlak bestaat.
Bron: MvF 23-03-2018

Evofenedex en Transport en Logistiek Nederland (TLN) pleiten voor een landelijke uniformering van de regels voor milieuzones in steden. Anders dreigt er een lappendeken aan regels voor de toegang van vracht- en bestelauto’s tot binnensteden, zo waarschuwen ze.
Aanleiding voor hun pleidooi is de aankondiging dat Maastricht en Delft met eigen regels komen voor de milieuzones in hun binnensteden. Voor Maastricht gaat het om het verplicht stellen van een milieusticker en in Delft betreft het de invoering van een jaarlijkse heffing voor vrachtauto’s van meer dan 3500 kilo.
Het is echter voor bedrijven niet haalbaar om op de hoogte te zijn van de regels wanneer die in iedere stad verschillend zijn, aldus de organisaties op hun websites. Zij wijzen erop dat eerder tussen ministeries, gemeenten, ondernemers en de transportsector landelijke afspraken zijn gemaakt over het invoeren van milieuzones die een convenant zijn vastgelegd. Ook doen evofenedex en TLN mee aan afspraken in de Green Deal zero emissie stadsdistributie. Het is hun streven dat in 2025 binnensteden zonder uitlaatgassen te bevoorraden, zo schrijven de organisaties. ‘
Bron: SCOnline 19-03-2018

Het besturen van een vennootschap vergt altijd werkzaamheden van enige omvang. Ook al is een bv niet succesvol en wordt deze uiteindelijk ontbonden, toch is er dan nog een gebruikelijk loon vast te stellen, zij het lager dan waar de Belastingdienst vanuit gaat.
Een bv had als activiteiten handel in en verhuur van onroerend goed. De ondernemingsactiviteiten waren geen succes en uiteindelijk kwam het tot een executoriale verkoop van het bedrijfspand en ontbinding van de bv. Aan de dga waren navorderingsaanslagen inkomstenbelasting opgelegd over de jaren 2011 tot en met 2014 vanwege het niet aangeven van het gebruikelijke loon verhoogd met vergrijpboetes.
In geschil is of voor de dga het volledige gebruikelijke loon geldt zoals de Belastingdienst stelt. Voor de hoogte van het gebruikelijke loon neemt Rechtbank Noord-Nederland de volgende omstandigheden in aanmerking. Voor het jaar 2011 is de dga geslaagd in zijn bewijs dat een lager gebruikelijk loon geldt. Pas medio 2012 had de bv de beschikking over een pand dat zij verhuurde, voor die tijd had de dga geen werkzaamheden van betekenis verricht. Dat laat onverlet, hoe gering ook die activiteiten, dat de dga wel werkzaamheden heeft verricht. De rechtbank acht ook het bewijs geleverd dat voor de bv voor elk jaar het gebruikelijk loon van circa € 43.000 gold, maar een evenredig deel hiervan. Dit op basis van de financiële resultaten van de B.V., de korte levensduur van de B.V. en de wijze van beëindiging van de activiteiten door het executoriale beslag dat was gelegd. De dga heeft bovendien aannemelijk gemaakt dat uit de aard van de activiteiten zijn werkzaamheden beperkt waren. Hij hoefde alleen maar de verhuuradministratie te voeren, huurpenningen te incasseren die per bank binnenkwamen en contacten te onderhouden met de aannemer, (potentiële) huurders en de makelaar.
Volgens de rechtbank laat dit onverlet dat het besturen van een vennootschap altijd werkzaamheden van enige omvang vergt. Daarom bedraagt het betreffende gebruikelijke loon per jaar € 10.000. Voor het jaar van oprichting van de bv verlaagt de rechtbank het hiervoor genoemde gebruikelijke loon tijdsevenredig naar € 2.500.
Bron: Rb. Noord-Holland 15-03-2018