Aanvraag compensatie vrouwelijke zelfstandigen

Door een wijziging in de Wet arbeid en zorg (Wazo) verviel in mei 2005 de publieke zwangerschaps- en bevallingsuitkering voor zelfstandigen. Vanaf juni 2008 kregen zij via de Wet zwangerschaps- en bevallingsuitkering zelfstandigen (ZEZ) opnieuw recht op een uitkering gedurende tenminste 16 weken. Enkele vrouwen die in de tussenliggende jaren bevielen van een kind, vonden het onterecht dat zij geen beroep konden doen op een publieke zwangerschaps- en bevallingsuitkering en stapten naar de rechter. De afgelopen jaren heeft dit tot verschillende uitspraken geleid. Zo stelde de Hoge Raad in 2011 de vrouwen in het ongelijk, maar de rechtbank Midden-Nederland kwam in 2016 tot een ander oordeel. Na een tussenuitspraak van de Centrale Raad van Beroep (CRvB) in juli vorig jaar is besloten een compensatieregeling te treffen.
Naar schatting zo’n 20.000 vrouwen kunnen daarom vanaf 15 mei 2018 een aanvraag doen voor een compensatie van € 5.600 bruto. De compensatie wordt vanaf 1 januari 2019 uitgekeerd. Bij het uitwerken van de regeling bleek dit nodig om redenen van zorgvuldigheid. De zwangerschaps- en bevallingsuitkering is een inkomensvoorziening, hierdoor telt de compensatie op bij het (gezins) inkomen van de vrouwen. Dit kan gevolgen hebben voor toeslagen, zoals huur- en zorgtoeslag. Om terugvorderingen zoveel mogelijk te voorkomen, wordt de compensatie in het nieuwe belastingjaar uitgekeerd. Vrouwen kunnen dan tijdig de extra inkomsten doorgeven aan de Belastingdienst.
Daarnaast is de aanvraagperiode verruimd van drie naar vierenhalve maand.
Bron: Min SZW 8-03-2018

Ondernemer of werknemer?

8 maart 2018. Na beëindiging van zijn vijfde interim opdracht bij een opdrachtgever, stelt de opdrachtnemer dat er sprake was van een arbeidsovereenkomst. Maar hetgeen partijen contractueel hadden vastgelegd en hoe zij daaraan uitvoering hadden gegeven maken zijn stelling niet erg aannemelijk. Temeer daar hij tussentijds het aanbod om de overeenkomst om te zetten in een dienstbetrekking nadrukkelijk had afgewezen.

Een zelfstandige consultant was sinds 1999 met zijn eenmanszaak in het Handelsregister ingeschreven. Zijn onderneming hield zich bezig met organisatieadvies, interim management en trainingen op het gebied van ondernemen. De consultant nam eind 2012 een interim opdracht aan om voor een kwaliteitscontrolebureau voor de agrarische sector te werken als rayonmanager. Deze overeenkomst ging hij een aantal malen opnieuw aan. In de laatste, vijfde overeenkomst was nadrukkelijk vastgelegd dat partijen een overeenkomst van opdracht aangingen en geen arbeidsovereenkomst beoogden. In de overeenkomsten was vastgelegd dat de rayonmanager een vast aantal dagen voor de opdrachtgever werkte. Nevenactiviteiten waren nadrukkelijk toegestaan. De consultant beschikte over een VAR-wuo.
Tijdens de vijfde en laatste opdrachtperiode werd het duidelijk dat de opdrachtgever de opdracht niet wilde voortzetten en dat de interimopdracht per 30 november 2016 van rechtswege zou eindigen. De consultant vordert daarop doorbetaling van zijn loon (€ 8.312 per maand, excl. btw, vermeerderd met wettelijke rente) tot het moment dat zijn arbeidsovereenkomst rechtsgeldig zal eindigen en vernietiging van de opzegging van de arbeidsovereenkomst. De kantonrechter wees zijn vorderingen af omdat er eenvoudigweg geen sprake was van een arbeidsovereenkomst. En ook bij Hof Amsterdam vindt de consultant voor zijn argumenten geen gehoor. Voor het hof spelen zwaar de bedoelingen van de partijen zoals blijkt uit de overeenkomsten en hoe daaraan uitvoering is gegeven. Zo heeft de rayonmanager maandelijks vanuit zijn eenmanszaak een vast bedrag vermeerderd met btw gefactureerd. Naar de Belastingdienst heeft hij zich als ondernemer gepresenteerd en telkens gebruik gemaakt van de ondernemersfaciliteiten. Een aantal malen is in die jaren bij contractbesprekingen door de opdrachtgever zelfs aangegeven dat een arbeidsovereenkomst tot de mogelijkheden behoorde. Maar daar was de consultant om fiscale redenen niet op ingegaan.
Bron: Hof Amsterdam 30-01-2018 (publ.5-03-2018)

Voorstel schrappen notariskosten bij algehele gemeenschap van goederen

6 maart 2018. Wie in algehele gemeenschap van goederen wil trouwen, hoeft straks niet meer naar de notaris voor huwelijkse voorwaarden. Een verklaring bij de ambtenaar van de burgerlijke stand zal dan voldoende zijn. Een wetsvoorstel dat dit moet regelen ligt thans ter consultatie voor op www.internetconsultatie.nl.

De bedoeling van het wetsvoorstel is dat het voor mensen eenvoudiger en goedkoper wordt om in algehele gemeenschap van goederen te huwen. De maatregel geldt ook voor het geregistreerd partnerschap.
Het wetsvoorstel, dat voortvloeit uit het regeerakkoord, heeft te maken met een wijziging die op 1 januari van dit jaar is ingegaan. Voortaan trouwen mensen automatisch in een beperkte gemeenschap van goederen. Huwelijkspartners die daarvan willen afwijken en wèl alles met elkaar willen delen, moeten nu naar de notaris om dat in huwelijkse voorwaarden te laten vastleggen.
De verklaring kan tot uiterlijk één werkdag voor het huwelijk worden ingediend bij de ambtenaar van de burgerlijke stand van de gemeente waar men wil trouwen. Dit kan zowel digitaal als op papier. Er komt een modelverklaring voor mensen die in algehele gemeenschap van goederen willen trouwen. Minister Dekker vindt dit belangrijk met het oog op de rechtszekerheid. Zo’n registratie is duidelijk en zorgt voor een betere uitvoering. De modelverklaringen worden afgestemd met de KNB en de NVvB.
Bron: internetconsultatie.nl 28-02-2018

Verlaagd btw-tarief op verhuur kajuitzeiljachten

5 maart 2018. Een watersportbedrijf verhuurt kajuitzeiljachten en biedt daarbij een totaalpakket aan diensten aan waarbij ook gebruik gemaakt mag worden van accommodatie in de jachthaven. De vraag is of op de verhuur het verlaagde btw-tarief van 6% van toepassing is.

Een watersportbedrijf exploiteert een zeilschool en verhuurt kajuitzeiljachten. Behalve voor wedstrijden worden de kajuitzeiljachten ook voor dagverhuur ingezet. Het bedrijf beschikt over een accommodatie met jachthavenfaciliteiten die voor de omzetbelasting kwalificeert als sportaccommodatie. Wie een kajuitzeiljacht huurt ontvangt daarbij een compleet pakket aan diensten zodat hem/haar aan niks ontbreekt om de sport te beoefenen. Volgens de ondernemer is op de verhuur van kajuitzeiljachten het lage btw-tarief van toepassing. Voor toepassing van het verlaagde tarief moet de verhuur van de kajuitzeiljachten aangemerkt kunnen worden als de gelegenheid geven tot sportbeoefening. Volgens de inspecteur is hiervan geen sprake.
Hof Den Bosch overweegt dat de reikwijdte van het geen van gelegenheid tot sportbeoefening in de Wet OB samenvalt met het recht gebruik te maken van sportaccommodaties in de zin van de Btw-richtlijn. Het zeilen met een gehuurde kajuitzeiljacht is een activiteit met een niet te verwaarlozen lichamelijke component. Het feit dat niet iedere huurder meedoet aan zeilwedstrijden is hierbij niet van belang. Er is sprake van een totaalpakket aan diensten dat door de huurder als één dienst wordt beschouwd, waarbij kenmerkend is het ter beschikking krijgen van een kajuitzeiljacht vanuit het comfort van de sportaccommodatie. Dit maakt dat het watersportbedrijf met de verhuur van de kajuitzeiljachten gelegenheid geeft tot sportbeoefening. Het verlaagde btw-tarief (6%) is dus van toepassing op de verhuur van de kajuitzeiljachten.
Bron: Hof Den Bosch 1-02-2018

Aanslagtermijn geldt niet voor verliesbeschikking

5 maart 2018. Een aanslag vennootschapsbelasting kan in wezen ook een verliesvaststellingsbeschikking omvatten. Als de aanslag wordt vernietigd wegens termijnoverschrijding, blijft de verliesvaststellingsbeschikking in stand. Dit blijkt uit een arrest van de Hoge Raad.

De Hoge Raad wijst erop dat de inspecteur een verlies van een jaar vaststelt bij voor bezwaar vatbare beschikking. Dit gebeurt gelijktijdig met het vaststellen van de aanslag over dat jaar. Legt de inspecteur een aanslag van nihil op en maakt hij op het aanslagbiljet melding van een vastgesteld bedrag aan negatieve belastbare winst? Dan vormt die vermelding op het aanslagbiljet een verliesvaststellingsbeschikking. Het gelijktijdig vaststellen van de aanslag en de verliesvaststellingsbeschikking betekent echter niet dat de verliesvaststellingsbeschikking altijd het lot van de aanslag volgt. In het geval van vernietiging van de aanslag omdat deze te laat is opgelegd, blijft de verliesvaststellingsbeschikking in stand. Een andere uitleg zou de belastingplichtige ook schaden in zijn materiële belang bij het vaststellen van de verliesvaststellingsbeschikking. Een verlies is namelijk pas te verrekenen als het bij beschikking door de inspecteur is vastgesteld.
Bron: HR 23-02-2018