Reparatie derde WW-jaar: premie inhouden op brutoloon

Reparatie derde WW-jaar: premie inhouden op brutoloon

11 mei 2017. De Stichting van de Arbeid heeft een nieuwe brief aan de decentrale cao-partijen gestuurd, waarin de hoofdlijnen voor de reparatie van het ‘derde WW-jaar’ uiteen wordt gezet. In tegenstelling tot eerdere berichten wordt nu duidelijk dat de premie moet worden ingehouden op het brutoloon.

Bij het uitwerken van een oplossing voor het derde WW-jaar bleek dat om aan alle voorwaarden te kunnen voldoen (algemeen verbinden verklaren, toezicht DNB, financiering via omslagstelsel) het noodzakelijk is te werken met een beperkt aantal ‘verzamel-cao’s’ die gezamenlijk een landelijke dekking hebben. Cao-partijen kunnen zich vrijwillig aansluiten bij een van de verzamel-cao’s. De uitvoering van de afspraken wordt vervolgens ondergebracht bij een landelijk fonds, de Stichting Private Aanvulling WW en WGA (PAWW).
Werknemer die via hun sector deelnemen betalen een premie uit het brutoloon die ongeacht de sector of het bedrijf waar ze werken gelijk is. Deze premie wordt voor 2018 geraamd op 0,3% en zal naar verwacht oplopen tot circa 0,6% in 2022. Het brutoloon waarop de premie zal worden ingehouden betreft het periodieke brutoloon en de vaste toeslagen. Het maximumbedrag voor de bijdragegrondslag is gelijk aan het in een jaar geldende maximum dagloon voor de wettelijke werknemersverzekeringen. Over de uitkering zal loonbelasting worden ingehouden door de Stichting PAWW. Werknemers die werkloos worden en op dat moment onder een geldende cao-afspraak voor aanvulling van het derde WW-jaar vallen, hebben recht op een uitkering.
Bron: Stichting van de Arbeid 10-05-2017

FNV-lid niet gebonden aan nieuwe Schilders-cao

FNV-lid niet gebonden aan nieuwe Schilders-cao

11 mei 2017. FNV Bouw wijst haar leden erop dat zij niet automatisch gebonden zijn aan de nieuwe cao die de werkgevers met LBV hebben afgesloten.

Onder verwijzing naar een recente uitspraak van Rechtbank Noord-Holland inzake de cao bij Transavia, geeft de vakbond aan dat de nieuwe cao niet automatische geldt voor werknemers die lid zijn van een vakbond die geen partij is bij de nieuwe cao. Dit geldt ook als in de arbeidsovereenkomst een incorporatiebeding is opgenomen. Bij Transavia was er sprake van een nieuwe cao die niet met alle bonden werd afgesloten. De rechter oordeelde dat de werknemers bij het tekenen van de arbeidsovereenkomst met het incorporatiebeding akkoord gingen in de veronderstelling dat deze telkens zou worden afgesloten met voor de werknemers representatieve bonden. Nu dat voor de FNV-leden niet meer het geval was, oordeelde de rechter dat de werknemers zich op de regelingen uit de oude, vorige cao, waarbij FNV wel van de partij was, konden beroepen.
De Schilders-cao is eind vorig jaar afgesloten tussen de werkgevers en een bond, LBV, die nauwelijks leden heeft onder de schilders. Volgens FNV Bouw is hier dus sprake van een vergelijkbare situatie als bij Transavia. FNV Bouw raadt haar leden wel aan indien zij een beroep willen doen op de vorige cao, contact op te nemen met de FNV.
Bron: FNV Bouw 10-05-2017

Minder betrouwbare verklaring

Minder betrouwbare verklaring

10 mei 2017. Het tijdsverloop tussen de constatering dat zich in de auto geen parkeerkaartje bevond en het op het parkeerkaartje geprinte tijdstip geven aan dat de ambtsedige verklaring van een parkeercontroleur niet consistent is. De naheffingsaanslag parkeerbelasting wordt vernietigd.

De bestuurster van een auto probeert met haar pinpas een parkeerkaartje te kopen bij een parkeerautomaat. Omdat de parkeerautomaat weigert en de controleur bij de auto staat, is de bestuurster allereest naar de controleur toegelopen om aan te geven dat zij op zoek was naar een werkende parkeerautomaat. Vervolgens heeft zij bij die andere automaat een kaartje gekocht en deze vervolgens in de auto gelegd.
De parkeercontroleur heeft om 17.26 uur geconstateerd dat er geen kaartje in de auto lag en een naheffingsaanslag opgelegd. Om 17.35 uur heeft de controleur aangegeven dat bestuurster naar haar toe is gekomen om aan te geven dat zij alsnog een parkeerkaartje gaat kopen. Op het parkeerkaartje staat als tijdstip 17.29 uur. Na ongeveer twee maanden heeft de parkeercontroleur een ambtsedige verklaring over de situatie opgemaakt.
Het hof acht de verklaring van de bestuurster dat zij aansluitend aan het parkeren alleen maar bezig is geweest met het kopen van een parkeerkaartje geloofwaardig. De verklaring van de parkeercontroleur is, volgens het hof, niet helemaal consistent. Vooral vanwege de tijd die verstreken is tussen het opleggen van de naheffingsaanslag en het contact met de bestuurster, terwijl het parkeerkaartje drie minuten na het opleggen van de naheffingsaanslag is geprint. De naheffingsaanslag wordt vernietigd.
Bron: Hof Den Bosch 23-02-2017

Niet de omzet is bepalend

Niet de omzet is bepalend

9 mei 2017. Ingeval een werkgever werkzaamheden verricht die behoren tot verschillende sectoren is voor de sectorindeling bepalend de sector waar de werkgever het grootste bedrag aan premieplichtig loon betaalt. De inspecteur die een werkgever had ingedeeld in de sector waar de werkgever – met ingeleende arbeidskrachten – de meeste omzet behaalde wordt door Hof Den Haag teruggefloten.

Een bv exploiteert sinds 2016 volgens het uittreksel van de Kamer van Koophandel een aannemersbedrijf op het gebied van tuinen, bestratingswerk, grondwerkzaamheden en rioleringen. Voor een deel van deze werkzaamheden, voornamelijk bestratingswerk, huurt zij arbeidskrachten van derden in.
De inspecteur doet een onderzoek bij de bv. Hij constateert dat de kernactiviteiten van de bv zijn het aannemen en uitvoeren van de aanleg van tuinen, het uitvoeren van onderhoud aan tuinen, het aannemen en uitvoeren van bestratingswerkzaamheden en het aannemen en uitvoeren van rioleringswerkzaamheden. De inspecteur komt tot de conclusie dat het grootste deel van de omzet is toe te delen aan de bestratingswerkzaamheden, die ressorteren onder sector 3, Bouwbedrijf.
Voor Hof Den Haag is in geschil of de bv terecht ingedeeld moet worden in sector 3. Volgens het hof is een onderneming van rechtswege aangesloten bij de sector waartoe de werkzaamheden behoren waarvoor zij als werkgever in de regel het grootste bedrag aan premieplichtig loon betaalt of zal betalen. Anders dan de inspecteur stelt, is het hof van mening dat alleen de werkzaamheden relevant zijn waarvoor de bv loon uit dienstbetrekking betaalt waarover zij premie verschuldigd is. Niet relevant zijn de werkzaamheden waarvoor de bv arbeidskrachten van derden inhuurt (en waarvoor een andere werkgever, de uitlener, premieplichtig is). De werkzaamheden waarvoor de bv loon betaalt waarover premie verschuldigd is, bestaan hoofdzakelijk uit hovenierswerk. De bv dient dus volgens het hof bij sector 1, Agrarisch bedrijf, te worden aangesloten.
Bron: Hof Den Haag, 20-04-2017

Werkgevers akkoord met uitvoering derde WW-jaar

Op 8 mei hebben de besturen van MKB-Nederland en VNO-NCW ingestemd met de inrichting van een centrale uitvoeringsfaciliteit voor een private aanvulling op de WW. Het is uiteindelijk aan cao-partijen om de keuze te maken om al dan niet van deze faciliteit gebruik te maken. Werknemers betalen de premie, die maximaal 0,75% van het loon kan bedragen.
In beide besturen is een aantal duidelijke zorgen geuit over de op te tuigen constructie. De ondernemersorganisatie hebben een aantal uitgangspunten voor het vervolg geformuleerd:

de gekozen constructie mag niet leiden tot extra bureaucratische rompslomp en administratieve lasten bij werkgevers;
er moet een garantie zijn dat de werknemerspremie ook echt een werknemerspremie blijft en in de toekomst niet alsnog op het bordje van de werkgever komt te liggen;
er mag geen sprake zijn van precedentwerking – de constructie is puur en alleen voor de uitvoering van het derde WW-jaar.

Bron: VNO-NCW 8-05-2017

Een uitzendbureau is geen assurantietussenpersoon

Een uitzendbureau is geen assurantietussenpersoon

5 mei 2017. Een uitzendbureau dat de collectiviteitskorting op de zorgverzekeringspremies van door haar bij de verzekeraar aangemelde uitzendkrachten in eigen zak steekt, krijgt een naheffingsaanslag omzetbelasting. Volgens de inspecteur en rechtbank is er sprake van een belaste dienst.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant overweegt dat indien een ondernemer betalingen aan een andere ondernemer verricht, als regel ervan mag worden uitgegaan dat deze betalingen de tegenwaarde voor een prestatie vormen. Naar het oordeel van de rechtbank is er in het onderhavige geval sprake van een dienst aan de verzekeraar waarvoor het bedrag van de collectiviteitskorting de tegenwaarde vormt. De dienst waarvoor de verzekeraar betaalt, is in de kern het aanbrengen van uitzendkrachten/verzekeringnemers. Tussen die dienst en de vergoeding bestaat ook een causaal verband, aldus de rechtbank. Het uitzendbureau betoogt nog dat er geen sprake is van een prestatie waarvoor de vergoeding de tegenwaarde is en komt met de hypothetische stelling dat als de korting volledig zou zijn doorgegeven aan de uitzendkrachten van een vergoeding voor een dienst ook geen sprake zou zijn. Volgens de rechtbank die een dergelijke situatie echter zowel feitelijk als juridisch anders dan de onderhavige situatie en laat verder in het midden wat de gevolgen voor de btw zouden zijn geweest als het uitzendbureau inderdaad de collectiviteitskorting had doorgegeven.
Het uitzendbureau doet, zo er dan sprake is van een dienst, nog een beroep op de vrijstelling voor assurantietussenpersonen (art. 11 lid 1 k Wet OB 1964). De rechtbank is echter van oordeel dat op basis van de feiten niet kan worden gezegd dat hier sprake is van een handeling ter zake van verzekering (of een daarmee samenhangende dienst) die wordt verricht door een assurantiemakelaar of door een verzekeringstussenpersoon. De hier bedoelde vrijstelling moet volgens de rechtbank strikt worden uitgelegd: het aanbrengen van uitzendkrachten bij de verzekeraar is volgens de rechtbank onvoldoende om het uitzendbureau te kunnen aanmerken als een assurantiemakelaar of verzekeringstussenpersoon. Ook gelet op haar kernactiviteiten, kan niet gezegd worden dat het uitzendbureau diensten verricht die kenmerkend zijn voor een assurantiemakelaar of verzekeringstussenpersoon.
Bron: Rb. Zeeland-West-Brabant 9-03-2017

Geen notoire wanbetaler, verzuimboete vernietigd

Geen notoire wanbetaler, verzuimboete vernietigd

4 mei 2017. Een bv kreeg volgens Hof Den Bosch ten onrechte een verzuimboete opgelegd wegens niet betaalde termijnen van een voorlopige aanslag Vpb. De Ontvanger had de boete opgelegd op basis van intern beleid van de Belastingdienst, maar volgens het hof was dit beleid niet in lijn met de parlementaire geschiedenis van de verzuimboete waarin duidelijk is aangegeven dat een betaalverzuimboete bedoeld is voor notoire wanbetalers.

Een bv heeft haar nadere voorlopige aanslag Vpb 2013 niet betaald omdat deze gebaseerd was op onjuiste gegevens. De bv heeft verzocht om uitstel van betaling. De Ontvanger stelt dit verzoek niet te hebben ontvangen en legt een betaalverzuimboete op van € 2.723. Ter onderbouwing van de boetebeschikking verwijst de Ontvanger naar in een intern memo vervat beleid van de Belastingdienst. In dit memo is het volgende opgenomen: ‘In de Parlementaire Geschiedenis is aangegeven dat de betaalverzuimboetes zullen worden opgelegd aan notoire wanbetalers. Deze maatregel werd geacht een hoge opbrengst te genereren. Omdat – na evaluatie van de eerste ervaringen – duidelijk werd dat bij het opleggen van de boetes alleen aan notoire wanbetalers deze doelstelling niet gehaald zou worden is besloten om deze maatregel breder in te zetten.’
Volgens Hof Den Bosch blijkt uit de parlementaire geschiedenis blijkt dat de wetgever de bevoegdheid tot het opleggen van de betaalverzuimboete heeft willen beperken tot gevallen van notoire wanbetalers. Het in het interne memo van de Belastingdienst vervatte beleid strookt daarom niet met de bedoeling van de wetgever. Daar de Ontvanger heeft niet onderbouwd waarom de bv als notoire wanbetaler kan worden aangemerkt en het enkele niet-betalen van de eerste nadere voorlopige aanslag van de bv nog geen notoire wanbetaler maakt, is het hof van mening dat de boetebeschikking vernietigd dient te worden.
Bron: Hof Den Bosch, 23-02-2017

Geen Nederlandse cao voor Hongaarse chauffeurs

Geen Nederlandse cao voor Hongaarse chauffeurs

3 mei 2017. Hof Den Bosch komt in twee zaken die FNV en een aantal Hongaarse chauffeurs hebben aangespannen tot de conclusie van dat de Nederlandse cao niet geldt voor de buitenlandse chauffeurs die in dienst van een buitenlandse transportbedrijf in opdracht van een Nederlands transportbedrijf internationaal vervoer verzorgen.

De zaken betroffen en Nederlands transportbedrijf dat met onder meer een Duits en Hongaars transportbedrijf een concern vormt. De Duitse en Hongaarse concernonderdelen verrichten in opdracht van het Nederlandse bedrijf internationale transporten. Volgens vakbond FNV zijn voor de Hongaarse (en Duitse) chauffeurs van die transporten de zogenoemde charterbepaling van toepassing. Die bepaling, opgenomen in art. 44 van de cao Goederenvervoer Nederland houdt in dat de werkgever gehouden is in overeenkomsten van onderaanneming die in of vanuit de in Nederland gevestigde onderneming worden uitgevoerd te bedingen dat voor de betreffende werknemers de basisarbeidsvoorwaarden uit de Nederlandse cao wordt toegepast.
Hof Den Bosch stelt vast dat in deze zaak geen sprake is van buitenlandse postbusfirma’s. De buitenlandse concernonderdelen betreffen ondernemingen die wezenlijke activiteiten verrichten. Ook is volgens het hof geen sprake van het tijdelijk verrichten van werk in Nederland. Het gaat om transporten die slechts voor een klein deel in Nederland plaatsvinden en voor het overgrote deel in het buitenland. Dit leidt volgens het hof tot het oordeel dat de Europese Detacheringsrichtlijn niet van toepassing is. Volgens het hof heeft de charterbepaling tot doel de bescherming die de Detacheringsrichtlijn geeft, te bevorderen. Die charterbepaling schept op zichzelf geen verplichting voor het Nederlandse transportbedrijf als de Detacheringsrichtlijn niet van toepassing is. Daarom kan FNV in deze zaak geen beroep doen op naleving van de charterbepaling, aldus het hof.
Het hof heeft beide zaken terugverwezen naar de kantonrechter die met inachtneming van de uitspraak van het hof een beslissing moet nemen.
Bron: Hof Den Bosch 2-05-2017

Ontvanger moet juistheid belastingschuld aannemelijk maken

Ontvanger moet juistheid belastingschuld aannemelijk maken

2 mei 2017. De bewijslast dat een bestuurder voor een juist bedrag aansprakelijk is gesteld voor de niet betaalde belasting- en premieschuld van de bv rust op de ontvanger. Kan de ontvanger die bedragen niet precies specificeren dan is er van aansprakelijkstelling geen sprake.

Aan een bv worden naheffingsaanslagen opgelegd over de jaren 2007 tot en met 2008. Na bezwaar en beroep tegen de aanslagen wordt de aanslag 2007 door de rechtbank uiteindelijk verminderd tot € 2.308 en een boetebeschikking van € 462. De aanslag voor 2008 wordt door het hof uiteindelijk vastgesteld op € 2.191 met een boetebeschikking van € 438. De aanslagen blijven onbetaald en er wordt ook namens de bv geen melding betalingsonmacht gedaan. De bestuurder wordt vervolgens aansprakelijk gesteld voor de onbetaald gebleven naheffingsaanslagen 2007 en 2008. Het gaat hierbij om bedragen van respectievelijk € 3.515 (aanslag € 3.039, invorderingsrente € 461 en kosten € 15) en € 3.594 (aanslag € 2.911, invorderingsrente € 422 en kosten € 241). De bestuurder betwist dat de ontvanger hem voor de juiste bedragen aansprakelijk heeft gesteld.
De rechtbank oordeelt dat op de ontvanger de stelplicht en bewijslast rust dat de bestuurder voor de juiste bedragen aan door de bv verschuldigde loonheffingen, rente en kosten aansprakelijk is gesteld. Noch uit de stukken in het geding, noch uit hetgeen de ontvanger ter zitting naar voren brengt blijkt hoe de bedragen nu precies zijn opgebouwd. De ontvanger geeft aan de bedragen te hebben afgeleid uit het systeem en de uitspraken van de rechtbank en het hof, maar kan desgevraagd geen aansluiting maken tussen die bedragen en het beloop van de aansprakelijkstelling. Ook is niet inzichtelijk gemaakt welk deel ziet op loonheffingen, welk deel op heffingsrente en welk deel ziet op aan de bv opgelegde boeten. Ook is in de bezwaar- en beroepsfase aangegeven dat verrekeningen met teruggaven omzetbelasting mogelijk waren. kunnen plaatsvinden. De ontvanger geeft aan dat die verrekeningen hebben plaatsgevonden, maar kan niet aangeven in hoeverre deze verrekeningen invloed hebben gehad op de belastingschulden. Omdat de ontvanger het beloop en de juistheid van de belasting- en premieschuld waarvoor de bestuurder aansprakelijk is gesteld, niet aannemelijk heeft gemaakt, kan volgens de rechtbank de aansprakelijkstelling niet in stand blijven.
Bron: Rb. Noord-Nederland 23-08-2017

Opname in rekening-courant geen loon

Opname in rekening-courant geen loon

2 mei 2017. Volgens Rechtbank Gelderland dient er, om een opname uit een rekening-courant te kunnen aanmerken als loon, een verband te zijn tussen de werkzaamheden en de rekening-courantopname.

Een vastgoedondernemer is dga van verschillende vennootschappen. Met twee van die vennootschappen heeft hij rekening-courantverhoudingen. De schuld aan één van de vennootschappen bedroeg op 1 januari 2009 € 13.674.085. In 2009 hebben opnames plaatsgevonden tot een bedrag van (per saldo) € 837.389.
De inspecteur heeft ambtshalve een aanslag IB/PVV voor 2009 opgelegd naar een geschat belastbaar inkomen uit werk en woning van € 1.000.000. Deze aanslag berust op meerdere onderdelen, waaronder fictief loon uit werkzaamheden voor enkele vennootschappen (€ 180.000 per vennootschap) en onttrekkingen via de rekening-courantverhouding.
Wat betreft het fictief loon is de inspecteur voor de aanslag uitgegaan van de Balkenendenorm omdat die in de vastgoedsector als zeer laag wordt beschouwd. Volgens de rechtbank gaat de inspecteur hier er vanuit dat ter zake van soortgelijke dienstbetrekkingen waarbij een aanmerkelijk belang geen rol speelt in het economische verkeer een hoger loon gebruikelijk is. Hiervoor is echter mede de omvang van de activiteiten van belang. De inspecteur heeft over eerdere jaren ingestemd met een fictief loon van € 40.000 en er is geen enkele aanwijzing dat de dga in 2009 meer werkzaamheden heeft verricht dan in voorgaande jaren. De rechtbank meent daarom dat een fictief loon van € 40.000 redelijk is.
Wat betreft de rekening-courantopnames stelt de inspecteur dat de dga de gelden vanuit zijn feitelijke machtspositie heeft kunnen opnemen en heeft genoten als feitelijk bestuurder. In dat geval zou het bedrag aangemerkt moeten worden als loon. De rechtbank volgt dit standpunt niet en verwijst daarvoor mede naar het oordeel over het fictieve loon. Het hangt van de omstandigheden van het geval af of in een situatie als deze sprake is van inkomen uit werk en woning. De enkele omstandigheden dat er sprake is van een rekening-courantverhouding, dat de opgenomen gelden voor privéuitgaven zijn gebruikt en dat er niet anderszins een salaris is uitbetaald, maken de rekening-courantopnames nog geen loon. Er moet naar het oordeel van de rechtbank een verband zijn tussen de werkzaamheden van de dga en de opnames in rekening-courant om deze als loon te kunnen bestempelen. De inspecteur heeft geen andere omstandigheden gesteld die dit verband kunnen onderbouwen. De rechtbank acht het derhalve aannemelijk dat de dga over de gelden heeft kunnen beschikken vanuit zijn positie als aandeelhouder en dat hij het voordeel dus als aandeelhouder heeft genoten. In dat geval is het belast als inkomen uit aanmerkelijk belang.
Bron: Rb. Gelderland 19-04-2017