Op Prinsjesdag 2018 zal de staatssecretaris van Financiën het Belastingplan 2019 en waarschijnlijk ook andere fiscale wetsvoorstellen presenteren. Over de inhoud van dit pakket belastingmaatregelen bestaan al de nodige vermoedens, die hier summier zijn weergegeven voor zover zij zien op ondernemers in de inkomstenbelasting.
Het pakket belastingmaatregelen zal vermoedelijk de volgende wijzigingen bevatten.
De invoering van een nieuwe tariefstructuur
Er zijn plannen om de huidige tarieven in de inkomstenbelasting te veranderen in een structuur met maar twee schijven (AOW-ers krijgen te maken met drie schijven). Deze aanpassing zal geleidelijk aan plaatsvinden. In 2021 zal het basistarief 36,93% zijn en het toptarief zo’n 49,5%
Een versobering van aftrekposten
Verschillende aftrekposten, waaronder de ondernemersaftrek en de MKB-winstvrijstelling maar ook de aftrek van alimentatie, zullen per 1 januari 2109 worden versoberd. Deze versobering bestaat uit een verlaging van het toptarief waartegen de aftrek mogelijk is. Dit proces vindt geleidelijk aan plaats, maar uiteindelijk zullen de aftrekposten maar aftrekbaar zijn tegen het basistarief.
Verlaging van de energie-investeringsaftrek (EIA)
In eerste instantie zou de EIA samen met de milieu-investeringsaftrek en de willekeurige afschrijving van milieubedrijfsmiddelen komen te vervallen per 1 januari 2019. De genoemde regelingen blijven gehandhaafd, maar de EIA wordt wel verlaagd van 54,5% naar 45%.
Aanpassing van het autokostenforfait
Het autokostenforfait voor auto’s met een CO2-uitstoot is nu 4% van de cataloguswaarde van de auto, maar vanaf 1 januari 2019 zal deze 4% alleen gelden voor zover de waarde van de auto niet meer dan € 50.000 bedraagt. Over het meerdere zal een correctie gelden van in beginsel 22%.
Verschillende wijzigingen binnen de heffingskortingen
Het kabinet wil de algemene heffingskorting, en de ouderenkorting verhogen. De arbeidskorting en de inkomensafhankelijke combinatiekorting moeten sneller oplopen. De overdraagbaarheid van de heffingskorting tussen partners wordt langzaamaan afgeschaft.

De invoering van de aangescherpte privacywet op 25 mei jongstleden (de AVG) is volgens 89% van de salarisprofessionals veruit het belangrijkste onderwerp dit jaar binnen hun vakgebied. Meer dan de helft (56%) van hen verwacht dat dit ook in 2019 een belangrijk thema blijft. De invoering van deze wet maakt het werk complexer: bijna 6 op de 10 salarisprofessionals geeft aan dat de werkdruk is toegenomen door de AVG.
Dat blijkt uit het ‘Trendonderzoek Salarisprofessionals 2018’ van het Nederlands Instituut Register Payroll Accounting (NIRPA), uitgevoerd door Berenschot en uitgegeven door Performa. Aan het onderzoek deden 1.141 salarisprofessionals mee. Het onderzoek vond plaats van eind april tot eind juni.
Informatievoorziening over de aangescherpte privacywetgeving was niet bij elke organisatie vanzelfsprekend. Bijna een derde (31%) van de salarisprofessionals zegt dat hun afdeling onvoldoende geïnformeerd was over de AVG en de gevolgen hiervan voor de salarisadministratie. De invoering op 25 mei kwam voor veel professionals dan ook te vroeg – 25% van de professionals gaf aan naar verwachting niet op tijd te voldoen aan de nieuwe wetgeving; 13% wist niet of 25 mei gehaald ging worden. En hoewel het onderzoek plaatsvond rondom de invoering van de wet, gaf bijna een derde (30%) van de salarisprofessionals aan geen register van verwerkingsactiviteiten te hebben.
Procedures bij een datalek en verwerkersovereenkomsten waren er in de meeste gevallen wel: slechts 10% geeft aan dat dit niet het geval was, terwijl 16% niet wist of het zo was.
Bron: NIRPA 21-08-2018

Alleen bij uitzondering wordt parkeren voor btw-doeleinden als een bijkomende dienst beschouwd. Als een nationaal park zijn bezoekers de gelegenheid geeft tot het parkeren van hun auto’s, zal de parkeervergoeding in principe onder het normale tarief vallen.
In januari 2018 oordeelde Hof Arnhem-Leeuwarden al dat parkeren bij een attractiepark geen bijkomende dienst is (ECLI:NL:GHARL:2018:165). In de zaak waar de Hoge Raad over oordeelde had de rechtbank in eerste instantie geoordeeld dat het parkeren bij een nationaal park niet als een zelfstandige dienst kan worden aangemerkt (zie ook: BZ Advies 2016, nr. 1, Btw en bijkomende diensten). De Hoge Raad is echter evenals het hof er niet van overtuigd dat het aanbieden van parkeerplaatsen buiten de hekken van het park een bijkomende dienst was. De Hoge Raad stelde vast dat voor de gemiddelde bezoeker het parkeren bij het park een hoofddienst is. Het park mag daarom niet het verlaagde btw-tarief toepassen op haar parkeervergoeding. Overigens is een deel van het park ook toegankelijk voor auto’s. De vergoeding die de bezoekers extra moeten betalen om met hun auto het park te betreden, valt wel onder het verlaagde btw-tarief voor het bezoek aan het park zelf.
Bron: HR 17-08-2018

Het gemiddelde van in juli gemaakte loonafspraken bedroeg volgens de cao-rapportage van AWVN 2,26%. Het gemiddelde van die maand is gelijk aan het gemiddelde van heel 2018.
In juli 2018 kwamen 27 nieuwe cao’s tot stand. De gemiddeld afgesproken contractloonstijging was in juli en juni iets lager dan in de maanden april en mei, toen de loonafspraken gemiddeld rond de 2,5% uitkwamen. Het is echter volgens AWVN nog te vroeg om te spreken van een stagnatie. Voor heel 2018 staat het gemiddelde van nieuwe afspraken op 2,27% per twaalf maanden.
In 2018 lopen in totaal 389 cao’s af voor 2,5 miljoen werknemers. Daarvan werden in de eerste zeven maanden van 2018 190 cao’s vernieuwd voor 1,7 miljoen werknemers. Het tempo waarin cao’s worden vernieuwd, ligt in lijn met dat van andere jaren.
Bron: AWVN 21-08-2018

Volgens de Hoge Raad kunnen antikraakpanden en leegstandswetwoningen ook onder de verhuurderheffing vallen. Een gemeente moest daarom over 62 anti-kraakwoningen en 30 tijdelijk bewoonde leegstandswetwoningen verhuurdersheffing betalen.
Hof Den Bosch oordeelde dat bij het civielrechtelijk huurbegrip moet worden aangesloten en dat zowel de anti-kraakwoningen als de leegstandwetwoningen tot de heffingsgrondslag voor de verhuurderheffing behoren. De objectieve criteria zijn bepalend voor de vraag of er al dan niet sprake is van een ‘voor verhuur bestemde woning’ als bedoeld in artikel 2, onderdeel a, van de Wet verhuurderheffing. Het hof is van oordeel dat er in ieder geval sprake is van een ‘voor verhuur bestemde woning’, als het betreffende anti-kraak- of leegstandwetobject op de peildatum feitelijk wordt verhuurd. Dit is het geval ten aanzien van beide objecten. Het doel dat de eigenaar van de desbetreffende woningen heeft met het eigendom en de verhuur van de woningen (bijvoorbeeld op termijn bestemd voor afbraak of tegengaan van verloedering of vandalisme) doet dan niet ter zake en het gegeven dat er sprake is van tijdelijke verhuur doet aan dit oordeel evenmin af. De Hoge Raad onderschrijft het oordeel van het hof. Uit de parlementaire geschiedenis blijkt dat niet alleen op de peildatum daadwerkelijk verhuurde woningen tot de categorie woningen behoren die de wetgever voor ogen stond met het criterium ‘voor verhuur bestemd’, maar ook woningen die op de peildatum leeg staan maar wel (voor een bepaald bedrag) te huur worden aangeboden. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie ongegrond.
Bron: HR 17-08-2018