Alleen bij uitzondering wordt parkeren voor btw-doeleinden als een bijkomende dienst beschouwd. Als een nationaal park zijn bezoekers de gelegenheid geeft tot het parkeren van hun auto’s, zal de parkeervergoeding in principe onder het normale tarief vallen.
In januari 2018 oordeelde Hof Arnhem-Leeuwarden al dat parkeren bij een attractiepark geen bijkomende dienst is (ECLI:NL:GHARL:2018:165). In de zaak waar de Hoge Raad over oordeelde had de rechtbank in eerste instantie geoordeeld dat het parkeren bij een nationaal park niet als een zelfstandige dienst kan worden aangemerkt (zie ook: BZ Advies 2016, nr. 1, Btw en bijkomende diensten). De Hoge Raad is echter evenals het hof er niet van overtuigd dat het aanbieden van parkeerplaatsen buiten de hekken van het park een bijkomende dienst was. De Hoge Raad stelde vast dat voor de gemiddelde bezoeker het parkeren bij het park een hoofddienst is. Het park mag daarom niet het verlaagde btw-tarief toepassen op haar parkeervergoeding. Overigens is een deel van het park ook toegankelijk voor auto’s. De vergoeding die de bezoekers extra moeten betalen om met hun auto het park te betreden, valt wel onder het verlaagde btw-tarief voor het bezoek aan het park zelf.
Bron: HR 17-08-2018

Het gemiddelde van in juli gemaakte loonafspraken bedroeg volgens de cao-rapportage van AWVN 2,26%. Het gemiddelde van die maand is gelijk aan het gemiddelde van heel 2018.
In juli 2018 kwamen 27 nieuwe cao’s tot stand. De gemiddeld afgesproken contractloonstijging was in juli en juni iets lager dan in de maanden april en mei, toen de loonafspraken gemiddeld rond de 2,5% uitkwamen. Het is echter volgens AWVN nog te vroeg om te spreken van een stagnatie. Voor heel 2018 staat het gemiddelde van nieuwe afspraken op 2,27% per twaalf maanden.
In 2018 lopen in totaal 389 cao’s af voor 2,5 miljoen werknemers. Daarvan werden in de eerste zeven maanden van 2018 190 cao’s vernieuwd voor 1,7 miljoen werknemers. Het tempo waarin cao’s worden vernieuwd, ligt in lijn met dat van andere jaren.
Bron: AWVN 21-08-2018

Volgens de Hoge Raad kunnen antikraakpanden en leegstandswetwoningen ook onder de verhuurderheffing vallen. Een gemeente moest daarom over 62 anti-kraakwoningen en 30 tijdelijk bewoonde leegstandswetwoningen verhuurdersheffing betalen.
Hof Den Bosch oordeelde dat bij het civielrechtelijk huurbegrip moet worden aangesloten en dat zowel de anti-kraakwoningen als de leegstandwetwoningen tot de heffingsgrondslag voor de verhuurderheffing behoren. De objectieve criteria zijn bepalend voor de vraag of er al dan niet sprake is van een ‘voor verhuur bestemde woning’ als bedoeld in artikel 2, onderdeel a, van de Wet verhuurderheffing. Het hof is van oordeel dat er in ieder geval sprake is van een ‘voor verhuur bestemde woning’, als het betreffende anti-kraak- of leegstandwetobject op de peildatum feitelijk wordt verhuurd. Dit is het geval ten aanzien van beide objecten. Het doel dat de eigenaar van de desbetreffende woningen heeft met het eigendom en de verhuur van de woningen (bijvoorbeeld op termijn bestemd voor afbraak of tegengaan van verloedering of vandalisme) doet dan niet ter zake en het gegeven dat er sprake is van tijdelijke verhuur doet aan dit oordeel evenmin af. De Hoge Raad onderschrijft het oordeel van het hof. Uit de parlementaire geschiedenis blijkt dat niet alleen op de peildatum daadwerkelijk verhuurde woningen tot de categorie woningen behoren die de wetgever voor ogen stond met het criterium ‘voor verhuur bestemd’, maar ook woningen die op de peildatum leeg staan maar wel (voor een bepaald bedrag) te huur worden aangeboden. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie ongegrond.
Bron: HR 17-08-2018

Agrarische ondernemers die hinder hebben ondervonden van de droogte en daardoor in betalingsproblemen zijn gekomen kunnen uitstel van betalen vragen bij de Belastingdienst.
Een onderneming die buiten haar schuld om in tijdelijke liquiditeitsproblemen is gekomen, kan de ontvanger vragen om uitstel van betaling voor de omzetbelasting, loonbelasting of inkomstenbelasting. Dit is nu het geval bij boeren en tuinders die door de droogte tijdelijk in liquiditeitsproblemen zijn gekomen.
Voor dit uitstel geldt wel een aantal voorwaarden. De agrarische ondernemer moet aan de hand van een door een derde opgestelde verklaring aannemelijk maken dat:

het gaat om werkelijk bestaande betalingsproblemen;
die betalingsproblemen van tijdelijke aard zijn;
die betalingsproblemen vóór een bepaald tijdstip zullen worden opgelost; en
dat er sprake is van een levensvatbare onderneming.

Let wel: de ontvanger zal zeker geen uitstel van betaling verlenen als voor de belastingschuld waarvoor uitstel is gevraagd al kort uitstel van betaling is verleend. Ook kan de Belastingdienst bij het verlenen van uitstel nadere voorwaarden stellen.
Bron: LTO, 14-08-2018

Als een dga borg staat voor de schulden van zijn bv en een eventueel verlies uit deze borgstelling fiscaal wil aftrekken, zal hij aannemelijk moeten maken dat hij niet alleen als aandeelhouder heeft gehandeld. Hij zal dit niet aannemelijk kunnen maken als alle mogelijke zekerheden ten gunste van de bank zijn gesteld.
Een dga was bereid borg te staan voor een kwart van een borgstellingskrediet dat een bv, waarvan hij indirect alle aandelen hield, was aangegaan. De kredietverstrekker, een bank, bedong verder dat de bv hoofdelijk aansprakelijk was. Daarnaast bedong de bank een hypotheekrecht op het bedrijfspand van de bv en een pandrecht op alle goederen van de bv Daardoor was er niets meer aan zekerheid te stellen voor de dga. Bovendien viel het krediet onder de regels voor borgstelling MKB-kredieten. Dat betekent dat dit krediet een hoog risicoprofiel kende. Ten slotte had de dga geen borgstellingsprovisie bedongen. Rechtbank Den Haag komt daarom tot het oordeel dat een onafhankelijke derde onder deze omstandigheden nooit borg zou staan, zelfs niet tegen een hoge maar winstonafhankelijke vergoeding. De dga kan daarom de afwaardering van zijn regresvordering op de bv niet aftrekken.
Bron: Rb. Den Haag 23-05-2018 (publ. 10-08-2018)