Als een vennootschap een negatief eigen vermogen heeft en verlies lijdt wil dit niet zeggen dat het onverantwoord is om de onderneming te continueren en nieuwe overeenkomsten af te sluiten. In een dergelijke situatie zijn de bestuurders van de vennootschap niet automatisch aansprakelijk voor de schade die de wederpartij bij een afgesloten overeenkomst lijdt als de vennootschap vervolgens failliet gaat.
Een bv die zich bezighield met bouwwerkzaamheden sloot met een opdrachtgever een overeenkomst tot aanneming van werk. Hierbij zou de bv onder meer een overkapping realiseren. Toen het werk niet werd afgemaakt en de wel gebouwde constructie door een storm werd beschadigd, werd de bv veroordeeld tot betaling van een bedrag van € 30.407,89 aan de opdrachtgever. De bv ging echter failliet en de opdrachtgever ontving van de curator slechts een bedrag van € 1.097,48, waarna hij de bestuurders van de bv aansprakelijk stelde. Rechtbank Noord-Nederland wees de vordering tot schadevergoeding af, waarna de opdrachtgever in hoger beroep ging.
Het hof stelde allereerst dat bestuurders alleen aansprakelijk zijn als hen met betrekking tot het niet nakomen van een verbintenis en het onverhaalbaar zijn van de schade persoonlijk een ernstig verwijt kan worden gemaakt. Van een dergelijke situatie is sprake als de bestuurder bij het aangaan van de overeenkomst wist of behoorde te begrijpen dat de schuldeiser (in dit geval de opdrachtgever van de bouwwerkzaamheden) door zijn handelen schade zou lijden. Het hof vond echter dat daar in dit geval geen sprake van was. De bv had bij het aangaan van de overeenkomst weliswaar een flink negatief eigen vermogen en had in het voorafgaande jaar verlies geleden, maar dit was niet zodanig dat de bestuurders wisten of hadden moeten weten dat hun bv haar verplichtingen jegens de opdrachtgever niet kon nakomen.
Het hof oordeelde dat als een bv een negatief eigen vermogen heeft en verlies lijdt, dit niet automatisch wil zeggen dat het onverantwoord is om de onderneming te continueren en nieuwe overeenkomsten met derden af te sluiten. Om hierover een oordeel te kunnen vellen, moet ook worden gekeken naar onder meer de orderportefeuille, marktontwikkelingen, de kasstromen, de kredietmogelijkheden, etc. Aangezien de schuldeiser hierover niets heeft aangevoerd, heeft hij onvoldoende onderbouwd dat de bestuurders persoonlijk een ernstig verwijt kan worden gemaakt. In navolging van de rechtbank wees daarom ook het hof de aansprakelijkstelling af.
Bron: Hof Arnhem-Leeuwarden, 21-08-2018

De no-riskpolis is relatief onbekend, zowel bij werkgevers als bij mensen uit de doelgroep van de no-riskpolis. Dit blijkt uit onderzoek dat het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft laten doen naar de bekendheid met en de effectiviteit van de non-riskpolis.
De no-riskpolis is één van de instrumenten om de arbeidsparticipatie van werknemers met een arbeidsbeperking te stimuleren. Als een werkgever iemand met een arbeidsbeperking in dienst neemt en de betreffende medewerker vervolgens ziek wordt, krijgt de werkgever voor deze werknemer een Ziektewetuitkering van UWV.
Uit het door twee onderzoeksbureaus uitgevoerde onderzoek blijkt dat in 75% van de gevallen al tijdens of zelfs voorafgaand aan de sollicitatie aan de orde komt dat een werknemer uit de doelgroep van de no-riskpolis een arbeidsbeperking heeft. Maar uit het onderzoek blijkt ook dat slechts 52% van de werkgevers de no-riskpolis kent en dat werkgevers maar zelden aan sollicitanten vragen of de no-riskpolis van toepassing is. Dit leidt ertoe dat in slechts 10% van de gevallen een werkgever weet dat hij voor de betreffende sollicitant recht heeft op ziekengeld op grond van de no-riskpolis als hij de sollicitant in dienst neemt en deze ziek wordt. Wel leidt de no-riskpolis er in 25% van deze gevallen toe dat de werkgever de betreffende sollicitant in dienst neemt.
Minister Koolmees heeft naar aanleiding van het onderzoek maatregelen aangekondigd om de bekendheid van de no-riskpolis te vergroten. Zo wil de minister dat werknemers die tot de doelgroep van de no-riskpolis behoren door UWV worden geïnformeerd dat de no-riskpolis op hen van toepassing is en wat dit betekent. Ook wordt gewerkt aan een bijsluiter voor werknemers, waarin de werkzoekende kan zien op welke (financiële) voordelen zijn toekomstige werkgever aanspraak kan maken. Daarnaast zal UWV ook inventariseren welke mogelijkheden er zijn om de bekendheid van de no-riskpolis bij werkgevers te vergroten. Tot slot zal staatssecretaris Van Ark van Sociale Zaken en Werkgelegenheid de gemeenten informeren over de uitkomsten van het onderzoek. Ook zal zij de gemeenten attenderen op het belang dat werkgevers hebben om te weten welke werknemers die door de gemeenten naar werk worden begeleid, onder de dekking van de no-riskpolis vallen.
Bron: Min. SZW, 07-09-2018

Een ondernemer die pas na de ontvangst van een naheffingsaanslag omzetbelasting zijn btw-aangifte indient en hierin om een teruggaaf verzoekt, heeft geen poot om op te staan als de inspecteur het teruggaafverzoek naast zich neerlegt. De aangifte is dan namelijk te laat ingediend, zo oordeelde Rechtbank Noord-Nederland.
Een ondernemer had op 1 mei 2017 nog geen btw-aangifte ingediend over het tijdvak maart 2017. Daarom legde de inspecteur met dagtekening 29 mei 2017 een naheffingsaanslag op. Op 18 juli 2017 diende de ondernemer alsnog zijn btw-aangifte in, waarin hij om een btw-teruggaaf van € 250.723 verzocht. De inspecteur verminderde de naheffingsaanslag vervolgens tot nihil. Tevens merkte hij de – te laat – ingediende aangifte aan als een verzoek om teruggaaf van omzetbelasting, maar omdat de aangifte te laat was ingediend, verklaarde de inspecteur dit verzoek niet-ontvankelijk. Ook het bezwaar dat de ondernemer tegen deze beslissing maakte, werd door de inspecteur niet ontvankelijk verklaard.
De rechtbank stelde de inspecteur in het gelijk. Een ondernemer die pas na ontvangst van de naheffingsaanslag zijn btw-aangifte indient, is te laat. De inspecteur kan een negatieve aangifte wel opvatten als een verzoek om een ambtshalve teruggaaf, maar als hij dit verzoek afwijst, kan de ondernemer niet in beroep gaan tegen deze afwijzing.
Bron: Rb. Noord-Nederland, 21-08-2018

Het aantal bedrijven dat failliet is verklaard is in augustus opnieuw iets toegenomen. Dit blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). De trend is echter al sinds augustus 2017 redelijk vlak, met de ene maand een lichte stijging en de andere maand een lichte daling.
De meeste faillissementen in augustus werden uitgesproken in de handel (51 failliete ondernemingen), gevolgd door financiële instellingen en de bouwnijverheid met respectievelijk 32 en 31 faillissementen. Dit komt echter deels doordat dit bedrijfstakken met veel bedrijven zijn. Relatief gezien werden in augustus de meeste faillissementen uitgesproken in de bedrijfstak vervoer en opslag.
Bron: CBS, 11-09-2018

Nederlandse werkgevers zijn niet kinderachtig als het gaat om het uitbetalen van ontslagvergoedingen. Bij het Trendonderzoek Salarisprofessionals 2018 gaf 47% van de salarisprofessionals aan dat hun organisatie weleens ontslagvergoedingen uitkeert die hoger zijn dan de wettelijke transitievergoeding.
Volgens Berenschot, dat het onderzoek uitvoerde in opdracht van het Nederlands Instituut Register Payroll Accounting (NIRPA), kiezen werkgevers er waarschijnlijk vooral uit praktische beweegredenen voor om met regelmaat hogere ontslagvergoedingen uit te keren dan zij wettelijk verplicht zijn. Zij ontlopen hiermee namelijk het risico op lange processen of om te worden teruggewezen op basis van bestaande dossiers.
Verder blijkt uit het Trendonderzoek Salarisprofessionals dat het aantal loonbeslagen ondanks de economische opleving volgens 51% van de salarisprofessionals gelijk blijft in vergelijking met vorig jaar. Eén of de vijf salarisprofessionals gaf aan dat het aantal loonbeslagen is toegenomen.
Uit het onderzoek blijkt ook dat de arbeidsmarkt steeds verder flexibiliseert. 50% van de 1.141 ondervraagde salarisprofessionals zag in de afgelopen drie jaar een toename van het aantal tijdelijke contracten, oproepcontracten en uitzendkrachten. Voor 60% van de salarisprofessionals betekent dit ook een hogere werkdruk. De naleving van de Wet DBA, de wet die bepaalt hoe organisaties met flexibel personeel omgaan, laat jaren na invoering nog altijd te wensen over. Bijna een kwart (22%) van de salarisprofessionals zegt dat hun organisatie geen modelovereenkomst afsluit met zzp’ers. En in de gevallen waarin dat wel gebeurt, wordt de modelovereenkomst in slechts 57% van de gevallen goedgekeurd door de Belastingdienst. Dit laatste komt mogelijk doordat de fiscus de handhaving van de wet heeft opgeschort tot 2020. Volgens Berenschot blijkt uit de cijfers dat de Wet DBA vooral een papieren wet is.
Bron: Berenschot, 7 september 2018