Personeelstekort dreigt voor Nederlands bedrijfsleven

Sinds begin 2016 loopt het aantal bedrijven met een personeelstekort op. Aan het begin van het derde kwartaal gaf 16% van de ondernemers aan een tekort aan arbeidskrachten te ervaren, een jaar eerder was dat 7%. De onvoldoende vraag naar goederen en diensten is in de afgelopen jaren gestaag afgenomen.
De zakelijke dienstverlening heeft het meeste last van een tekort aan arbeidskrachten. In deze sector ervaart één op de vier ondernemers dit als een belemmering. Ook in de sector informatie en communicatie (met name de IT-bedrijven) en de bouwsector speelt het probleem van een personeelstekort. In de detailhandel en de delfstoffenwinning speelt dit minder heeft slechts 5% van de ondernemers last van een tekort aan arbeidskrachten. Het CBS meldde eerder al dat in het tweede kwartaal het aantal openstaande vacatures in nagenoeg alle bedrijfstakken verder is toegenomen.
Van de ondernemers verwacht 22% personeel aan te trekken in het derde kwartaal en voorziet 7% een krimp van het personeelsbestand. Ondernemers in de bouwnijverheid zijn het meest positief over de werkgelegenheid. Per saldo verwacht 32 % van hen een toename van de werkgelegenheid in het derde kwartaal. In bijna alle sectoren is de verwachting met betrekking tot de personeelssterkte fors verbeterd.
Onder andere door de aanhoudende groei in bedrijvigheid van het bedrijfsleven wordt vraag naar personeel groter. Het ondernemersvertrouwen, de sentimentsindicator voor ondernemend Nederland, is met 15,9 het hoogst sinds het begin van de meting eind 2008. In de bouwnijverheid en groothandel is het vertrouwen onder de ondernemers het grootst.
Met name in de detailhandel is het ondernemersvertrouwen ten opzichte van een kwartaal eerder sterk verbeterd; bedrijven in de delfstoffenwinning waren juist negatiever.
Ook de verwachtingen voor de omzet en de investeringen zijn positief. Voor het derde kwartaal verwacht 12,4% van de ondernemers een toename van de omzet. Met een saldo van 11,3 zijn de investeringsverwachtingen ook positief.
Bron: cbs.nl, 17-08-2017

Inhoudingsplichtige mag vertrouwen op adviseur

Een inhoudingsplichtige heeft in de jaren 2009 tot en met 2013 ten aanzien van ongeveer 400 werknemers afdrachtvermindering onderwijs geclaimd. De inhoudingsplichtige voldeed echter niet aan de gestelde formele eisen om afdrachtvermindering te kunnen claimen. De inspecteur heeft daarom een naheffingsaanslag met een vergrijpboete opgelegd.
Voor wat betreft de boete oordeelt het hof dat de inhoudingsplichtige, hoewel zij haar aangiften loonheffing liet doen door een adviseur, zich tijdig, dat wil zeggen, voor de indiening van de aangifte, op de hoogte had moeten stellen van de formele voorwaarden voor de afdrachtvermindering. Door dit niet te doen, heeft zij dermate lichtvaardig gehandeld dat het aan haar grove schuld is te wijten dat te weinig belasting is betaald.
De Hoge Raad vindt dat dit oordeel niet in stand kan blijven. In een eerdere uitspraak heeft de Hoge Raad namelijk aangegeven dat als een belastingplichtige zich laat bijstaan door een adviseur die voldoende deskundig is en aan wiens zorgvuldige taakvervulling hij niet behoefde te twijfelen, er geen aanleiding is voor de belastingplichtige om zich ter voorkoming van fouten ook zelf in de inhoudelijke aspecten van op hem toepasselijke belastingregelingen te verdiepen. Er is geen reden om van dit uitgangspunt af te wijken voor zover het gaat om ‘betrekkelijk eenvoudige formele voorwaarden’.
Ook als de belasting- of inhoudingsplichtige zich wél zelf heeft verdiept in de op hem toepasselijke belastingregelingen, hetgeen de inhoudingsplichtige zegt gedaan te hebben, dat alleen nog niet meebrengt dat zij de door haar deskundige adviseur opgemaakte aangiften moet controleren.
Bron: HR 11-08-2017, nr. 16/04756 (ECLI:NL:HR:2017:1611)

Verschoonbare termijnoverschrijding van vijf jaar

Een man heeft sinds 1993 de economische eigendom van enkele onroerende zaken. Verder houdt hij aandelen in een besloten vennootschap en bezit hij een Nederlandse lijfrenteverzekering. In 2002 verhuist hij naar Zuid-Afrika. De inspecteur stuurt over de jaren 2004 – 2006 geen uitnodigingen tot het doen van aangiften IB. Over de jaren 2007-2012 doet hij dat wel weer en wel naar het adres van de man zoals dat in de basisadministratie is opgenomen. In 2004 is de man echter binnen Zuid-Afrika verhuisd en heeft hij zijn nieuwe adres niet doorgegeven. De uitnodigingen tot het doen van aangiften en ook de uiteindelijk ambtshalve opgelegde aanslagen ontvangt hij daarom niet. Op 14 maart 2016 wordt executoriaal beslag gelegd op de onroerende zaken van de man in Nederland. Dan reageert de man pas door bezwaar aan te tekenen. De inspecteur verklaart de man wegens termijnoverschrijding niet-ontvankelijk in zijn bezwaar. De man is van mening dat de termijnoverschrijding in zijn situatie verschoonbaar is en gaat in beroep.
Rechtbank Zeeland-West-Brabant stelt de man in het gelijk. Volgens de rechtbank hoort het niet voor rekening van de man te komen dat hij, door abusievelijk zijn nieuwe adres in 2004 niet door te geven, de aanslagen pas vijf jaar na zijn verhuizing heeft ontvangen. De termijnoverschrijding is volgens de rechtbank, rekening houdend met alle omstandigheden, niet aan de man toe te rekenen. Onder andere acht de rechtbank daarbij van belang dat de inspecteur geen actie heeft ondernomen om het risico op verzending naar een onjuist (buitenlands) adres te beperken. De man wordt in het gelijk gesteld. De inspecteur dient nieuwe uitspraken op de bezwaren van de man te doen.
Bron: Rb. Zeeland-West-Brabant 22-03-2017 (gepubl. 02-80-2017)

In EU heeft Nederland laagste werkloosheid onder jongeren

In Italië is het percentage het hoogst, ruim 29%. In Roemenië, Griekenland, Bulgarije, Cyprus en Spanje zit bijna een kwart van de 20- tot 24-jarigen die niet meer naar school gaan zonder werk.
Het aantal werkloze jongeren is in de hele EU redelijk stabiel gebleven, maar er zijn grote verschillen tussen de onderlinge lidstaten. In twaalf landen nam het aantal af, waarbij Bulgarije en Duitsland eruit springen. In de overige zestien lidstaten kwamen er meer werkloze jongeren tussen de 20 en 24 jaar bij. Vooral in Cyprus, Spanje en Italië ging het hard.
In absolute aantallen behoren ongeveer vijf miljoen jongeren tussen de 20 en 24 jaar tot de groep die Eurostat aanduidt als NEET (neither in employment nor in education or training). Dit betekent dat ze geen opleiding volgen en niet aan het werk zijn. Dit aantal komt is vergelijkbaar met de totale bevolking van Ierland volgens het statistiekbureau.
Bron: Eurostat 11-08-2017

Ab-houder coöperatie moet rekening houden met gebruikelijk loon

Een bestuurder van twee coöperaties heeft in de ene coöperatie een derde van de zeggenschap (coöperatie A) en in de andere coöperatie de helft van de zeggenschap (coöperatie B). De bestuurder heeft in 2008 van coöperatie A een bedrag van € 27.792 en in 2009 een bedrag van € 30.000 ontvangen. Van coöperatie B heeft hij in 2008 € 2.227 ontvangen. In 2009 heeft deze coöperatie niets uitbetaald. Tot en met 2008 hebben de coöperaties de aan de bestuurder uitgekeerde arbeidsvergoedingen aangemerkt als loon en hebben zij daarop loonheffingen ingehouden. De bestuurder heeft deze inkomsten tot en met het jaar 2007 aangegeven als inkomsten uit dienstbetrekking, vanaf 2008 geeft de bestuurder de inkomsten echter op als winst uit onderneming. De bestuurder heeft zich met ingang van 1 januari 2009 als eenmanszaak ingeschreven in het Handelsregister van de Kamer van Koophandel.
De inspecteur komt tot de conclusie dat de bestuurder aanmerkelijkbelanghouder is van de coöperaties en dat de bestuurder een loon moet verantwoorden dat in overeenstemming is met de gebruikelijkloonregeling. Na bezwaar stelt de inspecteur het loon voor 2008 en 2009 voor coöperatie B vast op € 2.227 respectievelijk € 5.000. Voor coöperatie A stelt de inspecteur het gebruikelijk loon voor beide jaren vast op € 40.000.
Het hof stelt voorop dat een coöperatie een rechtspersoon is die op eigen naam en voor eigen rekening en risico optreedt en dat het lidmaatschap van een coöperatie op zich niet leidt tot ondernemerschap in de zin van de Wet IB 2001. Of een lid van een coöperatie als ondernemer in de zin van de Wet IB 2001 kwalificeert, dient te worden beoordeeld aan de hand van de activiteiten die het lid voor eigen rekening en risico uitoefent. Uit de feiten blijkt dat de bestuurder onvoldoende zelfstandigheid bezit ten opzichte van de coöperaties en dat hij onvoldoende ondernemersrisico loopt. Van een zelfstandig uitgeoefend beroep is daarom geen sprake. Omdat niet in geschil is dat de bestuurder een aanmerkelijk belang in de coöperaties heeft en geen sprake is van ondernemerschap, is de gebruikelijkloonregeling van toepassing. Het hof oordeelt dat de inspecteur terecht een gebruikelijk loon voor deze twee coöperaties in aanmerking heeft genomen voor 2008 en 2009 omdat de bestuurder arbeid verricht voor coöperaties waarin hij een aanmerkelijk belang heeft.
Bron: Hof Arnhem-Leeuwarden, 01-08-2017