Compensatie transitievergoeding bij ontslag wegens langdurige arbeidsongeschiktheid

De Eerste en Tweede Kamer hebben ingestemd met het wetsvoorstel Maatregelen met betrekking tot de transitievergoeding bij ontslag wegens bedrijfseconomische omstandigheden of langdurige arbeidsongeschiktheid (34 699). De wet treedt met terugwerkende kracht tot 1 juli 2015 in werking op 1 april 2020.
De compensatieregeling houdt in dat werkgevers vanaf 1 april 2020 een compensatie kunnen aanvragen bij UWV indien zij bij ontslag wegens langdurige arbeidsongeschiktheid van een werknemer een transitievergoeding verschuldigd zijn. Die compensatie wordt gefinancierd vanuit het Algemeen werkloosheidsfonds (Awf). Dit zal leiden tot een verhoging van de Awf-premie vanaf 2019.
Een ander onderdeel van het wetsvoorstel is dat bij ontslag om bedrijfseconomische redenen geen transitievergoeding verschuldigd is als in een collectieve arbeidsovereenkomst (cao) of regeling namens een daartoe bevoegd bestuursorgaan voorzieningen zijn getroffen om werkloosheid te beperken of voorzien wordt in een redelijke vergoeding. Ook combinatie van beide is mogelijk. Anders dan in de huidige situatie hoeft de waarde van dergelijke voorzieningen niet gelijkwaardig te zijn aan de transitievergoeding waar een individuele werknemer recht op zou hebben gehad.
Bron: Eerste Kamer 10-07-2018

Inkomen uit aanmerkelijk belang en fiscaal partnerschap

Om in de aangifte aan een fiscaal partner een deel van het inkomen uit aanmerkelijk belang te kunnen toerekenen, moet één van de partners vrij over dat vermogen kunnen beschikken en moeten bij beide partners op hetzelfde woonadres zijn ingeschreven in de gemeentelijk basisadministratie.
Aan een vrouw wordt een navorderingsaanslag IB 2009 en een aanslag IB 2010 opgelegd. Beide aanslagen zijn opgelegd met daarin een aanzienlijk belastbaar inkomen uit aanmerkelijk belang. De vrouw is het niet eens met de opgelegde aanslagen.
De vraag is of er terecht een bijtelling in verband met inkomen uit aanmerkelijk belang bij de vrouw heeft plaatsgevonden. Haar man heeft in 2003 een stichting opgericht waarin hij in het kader van een vaststellingsovereenkomst aanzienlijke pakketten aandelen heeft ondergebracht. Volgens de inspecteur beschikte de man als ware het zijn eigen vermogen over het vermogen van de stichting. In 2009 en 2010 verkoopt de stichting aandelen. Op grond van de wet moet, volgens de inspecteur, de helft van het vervreemdingsvoordeel bij de vrouw, als fiscaal partner, in aanmerking worden genomen. Hoewel er aanwijzingen zijn dat de man erg betrokken is bij de stichting, is de rechtbank van mening dat de man niet over het vermogen van de stichting kon beschikken als ware het zijn eigen vermogen. Er is geen grond voor bijtelling van inkomen uit aanmerkelijk belang bij de vrouw. De navorderingsaanslag IB 2009 moet worden vernietigd. De aanslag IB 2010 met het inkomen uit aanmerkelijk belang wordt ook verminderd omdat de man volgens de gemeentelijke basisadministratie in 2010 niet meer op hetzelfde woonadres stond ingeschreven als vrouw en dus in dat jaar geen fiscaal partner was. Ook al stond in het registratiesysteem van de Belastingdienst het echtpaar wel op hetzelfde woonadres ingeschreven, inschrijving in de basisadministratie persoonsgegevens is leidend. Die voorwaarde kan niet opzij worden gezet door het maken van een keuze voor fiscaal partnerschap.
Bron: Rb. Zeeland-West-Brabant 22-03-2018 (gepubliceerd op 10-07-2018)

Bijna € 3,4 miljard in groene technieken geïnvesteerd

Er is in 2017 voor bijna € 3,4 miljard aan investeringen gemeld in groene technieken voor de Milieu-investeringsaftrek en Willekeurige afschrijving milieu-investeringen (MIA en Vamil). Zo blijkt uit het jaarverslag 2017.
Met deze investeringen in milieuvriendelijke technieken heeft het Nederlandse bedrijfsleven een fiscale voordeel van ongeveer € 141 miljoen over het jaar 2017 behaald. Vooral investeringen in duurzame gebouwen, duurzame kassen en stallen, duurzame mobiliteit en circulair ondernemen (waaronder recycling en vermindering grondstoffenverbruik) werden gemeld. Het totale investeringsbedrag lag in 2017 ruim € 700 miljoen hoger dan in 2016. Ook het totale aantal meldingen (aanvragen) steeg binnen een jaar van 9.700 naar 13.430.
Met steun van MIA en Vamil investeerden ondernemers ruim € 300 miljoen euro in recycling en grondstoffenbesparing. Dit is 70% meer dan in 2016. Deze stijging is vooral het gevolg van een toename van industrie gerelateerde investeringen.
In 2017 ontvingen het RVO 590 meldingen voor investeringen in duurzame gebouwen. Dit is 30% meer dan in 2016. Totaal gaat het om een investeringsbedrag van € 1.400 miljoen. Bijna een derde van het beschikbare MIA en Vamil-budget ging naar investeringen in duurzame gebouwen.
Ook duurzame mobiliteit zat in 2017 flink in de lift:.

In 2017 investeerden bedrijven bijna een half miljard euro in elektrische auto’s. Ondernemers deden in 2017 ruim 6.300 maal een beroep op MIA en Vamil voor investeringen in volledig elektrisch personenvervoer, waarbij het ongeveer 8.500 auto’s betrof. Dat is meer dan 2 keer zoveel als in het jaar ervoor.
De investeringsbedragen in elektrische auto’s en elektrisch of hybride mobiele machines (zoals graafmachines en hijskranen) stegen met respectievelijk 70% en 200% ten opzichte van 2016.

Net als in voorgaande jaren maakte de agrarische sector veel gebruik van deze regelingen. De land- en tuinbouw claimde in 2017 ongeveer 35% van het beschikbare MIA en Vamil-budget. In de veehouderij is er sprake van een lichte daling in milieu-investeringen ten opzichte van het jaar 2016. Investeringen in land- en tuinbouw betreffen vooral duurzame stallen en kassen.
Bron: RVO.nl 10-07-2018

Stadionbezoek als relatiegeschenk en de btw

Als een werkgever zitplaatsen in een stadion regelt voor zijn personeel zodat zij een wedstrijd met een potentiële zakenrelatie kunnen volgen, dan kan de btw onder voorwaarden aftrekbaar zijn. Een belangrijke voorwaarde is dat het bezoek van de wedstrijd niet mag zijn gericht op het plezieren van de werknemer, maar op het bedrijfsbelang. De inspecteur zal daartoe ook het nodige bewijs moeten leveren.
De Hoge Raad moest onlangs oordelen over een bv die zitplaatsen in een businessroom in een stadion huurde om daarmee zakelijke relaties te onderhouden. Een projectleider van de bv en zijn broer gebruikten de zitplaatsen als zij met potentiële zakelijke relaties een wedstrijd bezochten. Als er geen zakenrelaties meegingen, maakten beide broers geen gebruik van de zitplaatsen. Als de broers verhinderd waren, gebeurde het soms dat de zakenrelaties de zitplaatsen gebruikten. De bv trok alle btw over de huur van de zitplaatsen af. De inspecteur vindt dat dit niet is toegestaan. Hij stelt dat de zitplaatsen zijn gebruikt als relatiegeschenk of als personeelsvoorziening. Hof Den Bosch wees erop dat de btw over relatiegeschenken wel aftrekbaar kan zijn als de relatie de btw had kunnen aftrekken als hij zelf het relatiegeschenk had gekocht. De inspecteur heeft niet bewezen dat de zakenrelatie geen aftrekrecht heeft. Het hof bestempelde de terbeschikkingstelling van de zitplaatsen aan de broers als het geven van gelegenheid tot ontspanning van personeel. Voor dit gebruik bestaat geen recht op aftrek voorbelasting.
De Hoge Raad oordeelt dat het hof verschillende missers heeft gemaakt in zijn oordeel. Zo is alleen sprake van een personeelsvoorziening die de aftrek van voorbelasting verhindert als de terbeschikkingstelling behoort tot de gebruikelijke praktijken van de werkgever op het gebied van initiatieven om het personeel te motiveren. Het hof had dit niet getoetst. Daarnaast oordeelt de Hoge Raad dat niet per se sprake is van het geven van gelegenheid tot ontspanning aan personeel als de werknemers zakenrelaties moeten meenemen. Het persoonlijk voordeel van de werknemer kan dan bijkomstig zijn ten opzichte van het voordeel van de onderneming. De Belastingdienst moet in zo’n situatie aantonen dat de zitplaatsen toch zijn verstrekt ten behoeve van persoonlijke doeleinden van het personeel. De Hoge Raad verwijst daarom deze zaak door naar Hof Arnhem-Leeuwarden om de zaak na onderzoek verder af te handelen.
Bron: Hoge Raad 29-06-2018

Geen terugwerkende kracht meer voor KOR

Staatssecretaris Snel heeft een tweetal besluiten uitgebracht met daarin wijzigingen die betrekking hebben op de btw. Het gaat om de besluiten kleine-ondernemersregeling en maatstaf van heffing.
Met ingang van 10 juli 2018 vervalt de goedkeuring dat de inspecteur op verzoek van een startende (kleine) ondernemer met terugwerkende kracht ontheffing van administratieve verplichtingen kan verlenen tot de dag waarop het verzoek is ingediend. Paragaaf 7.1, waarin dit is geregeld, is vervallen.
Maatstaf van heffing
Het besluit maatstaf van heffing is vernieuwd en bevat beleidsmatige aanwijzingen en verduidelijkingen. In § 3 en § 4.1 zijn voorbeelden gegeven. De volgende goedkeuringen zijn opgenomen.

Een belastingplichtige mag de in naam en voor rekening van een opdrachtgever betaalde kosten als zijn eigen kosten aanmerken (§ 4.1).
Bepaalde bedragen worden gelijk gesteld met doorlopende posten (§ 4.2).
Het doorbelasten van de overdrachtskosten aan een koper bij een verkoop vrij op naam kan de verkoper buiten de heffing van btw laten (§ 5.2).
Tot de vergoeding worden niet gerekend de kosten van de normale verpakking, waarvan bij terugzending aanspraak op terugbetaling bestaat (§ 5.4).
De vergoeding van een curator in een faillissement wordt vastgesteld op het bedrag van het aanwezige boedelactief. Daarnaast is goedgekeurd dat de vergoeding wordt vastgesteld op 100/121e deel van het aanwezige boedelactief, als de failliet geen aanspraak kan maken op aftrek van de btw die de curator in rekening brengt (§ 5.5).
De btw wordt voldaan over de daadwerkelijk ontvangen kredietbeperkingstoeslag (§ 5.6).
De historische aankoopprijs kan als de vergoeding worden gebruikt bij fictieve leveringen vanwege privéonttrekking of bedrijfsbeëindiging die binnen een jaar na aanschaf van het goed plaatsvinden (§ 7).

In § 7 worden ook de uitgangspunten beschreven die gelden bij het bepalen van een vergoeding voor een fictieve levering. De behandeling voor de heffing van btw bij het ontvangen van fooien wordt beschreven in § 6.
De rente over bedragen die een dienstverlener onder zich houdt, mogen niet in mindering gebracht worden op de maatstaf van heffing (§ 5.1). Ook het bedrag aan geliquideerde kosten mag niet in mindering gebracht worden op de maatstaf van heffing (§ 5.3).
Beide besluiten treden in werking op 10 juli 2018.
Bron: MvF 09-07-2018

Subsidieregeling monumenten in aantocht

In de onlangs verschenen beleidsnota Erfgoed telt is aangegeven dat de fiscale aftrek voor monumentenpanden met ingang van 2019 wordt vervangen door een subsidieregeling waarmee eigenaren maximaal 35% subsidie krijgen voor gemaakte instandhoudingskosten.
Alle plannen voor onderhoud aan monumenten zullen beoordeeld worden aan de hand van de Leidraad subsidiabele instandhoudingskosten. Huidige (en toekomstige) eigenaren/bewoners die nu gebruik maken van de fiscale aftrek voor monumentenpanden kunnen een beroep doen op een voor iedereen gelijke regeling voor onderhoud. Eigenaren kunnen volgens de nieuwe regeling maximaal 35% subsidie krijgen voor gemaakte instandhoudingskosten. Kosten die gerelateerd zijn aan een woonfunctie van het monument komen niet voor subsidie in aanmerking. De regeling is vergelijkbaar met de regeling die in 2016 al werd toegelicht door toenmalig minister Bussemaker.
De SIM kan worden versterkt doordat de kosten die gerelateerd zijn aan de woonfunctie van het monument niet voor subsidie in aanmerking komen. Per 2020 wordt de eigen bijdrage in de SIM van de huidige 50% naar 40% verlaagd en wordt het budget voor groene monumenten verdubbeld naar € 10 miljoen. Eigenaren van bijvoorbeeld bewoonde molens of historische buitenplaatsen die nu nog via de aftrek ondersteund worden, zijn met dit percentage subsidie beter geholpen.
Bron: Min. OCW 22-06-2018

AP verbiedt gebruik BSN in btw-nummer

De Belastingdienst mag van de Autoriteit Persoonsgegevens het burgerservicenummer niet gebruiken in het btw-identificatienummer van zelfstandigen met een eenmanszaak.
Uit onderzoek van de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) blijkt dat de Belastingdienst geen wettelijke basis heeft om het burgerservicenummer (BSN) te gebruiken in het btw-identificatienummer van zelfstandigen met een eenmanszaak. De verwerking van het BSN in het btw-identificatienummer is ook niet noodzakelijk voor de vervulling van de taak door de Belastingdienst (het innen van de btw). De Belastingdienst moet de geconstateerde overtredingen zo snel mogelijk beëindigen. De AP kan anders handhavende maatregelen treffen.
Achtergrond is dat het BSN gevoelig is voor identiteitsfraude. Zelfstandigen met een eenmanszaak kunnen hun BSN niet beschermen. Zij zijn verplicht hun BSN kenbaar te maken omdat het BSN een onderdeel vormt van hun btw-identificatienummer. Elke ondernemer is bijvoorbeeld verplicht dit nummer kenbaar te maken aan (potentiële) afnemers door het op zijn facturen te vermelden. Ondernemers die hun diensten online aanbieden zijn sinds 1 juli 2004 verplicht hun btw-identificatienummer op hun website te vermelden. Op deze wijze wordt, via het btw-identificatienummer, het BSN van zelfstandigen in de maatschappij breed verspreid. Dergelijke verspreiding strookt niet met de aard van het BSN. De verwerking van de Belastingdienst, is behalve niet rechtmatig, ook niet behoorlijk ten aanzien van de betrokkenen. De Tweede Kamer wordt nog geïnformeerd over de resultaten van het onderzoek naar de mogelijkheden van een andere vormgeving van het btw-identificatienummer.
Bron: Autoriteit Persoonsgegevens, 06-07-2018

Starters- en stoppersrecord in eerste halfjaar 2018

In het eerste halfjaar zijn niet eerder zoveel ondernemingen gestart (106.602) én gestopt (66.729) als in dezelfde periodes in de afgelopen vijf jaar. Ook is het aantal faillietverklaringen in het eerste halfjaar met 10% gedaald ten opzichte van het eerste halfjaar in 2017: van 1.682 naar 1.512 per 1 juli 2018. Dit blijkt uit de Bedrijvendynamiek van de Kamer van Koophandel (KVK) over het eerste halfjaar van 2018.
Het aantal zzp’ers (inclusief parttimers) is met 85.021 toegenomen, terwijl 47.865 zzp’ers (inclusief parttimers) zijn gestopt. Het MKB blijft in absolute aantallen vrijwel gelijk. Per saldo neemt het aantal ondernemingen in Nederland in het eerste halfjaar met 2,2% toe tot een recordaantal van 1.858.628. In de eerste halfjaren van 2013 tot en met 2015 was deze groei groter respectievelijk 2,5%, 2,6% en 2,4%.
De cijfers van het eerste halfjaar 2018 zijn vergeleken met de cijfers van het eerste halfjaar 2017. Daaruit blijkt dat het aantal starters in de sector Bouw in 2018 met 37% (3.628 ondernemingen) toenam ten opzichte van 2017, terwijl er 2% meer ondernemingen (111) in het afgelopen halfjaar stopten en opzichte van 2017. In de sector Zakelijke diensten waren er 13% meer starters (3.372) en 9% meer stoppers (1.448) als in het eerste halfjaar van 2017. Het aantal starters in de sector Energie, water en milieu is met 84% (313 ondernemingen) toegenomen en er waren 16% minder stoppers (32 ondernemingen) in het afgelopen halfjaar. In de sector Detailhandel waren er 3% minder starters (325), terwijl er 7% meer ondernemers (582) stopten in het eerste halfjaar van 2018 .
Het aantal ondernemingen groeit relatief en absoluut het hardst (+ 3%) in de provincies Noord- en Zuid-Holland. De laagste relatieve groei van het aantal ondernemingen (+ 1%) laten de provincies Groningen en Limburg zien. In Zuid-Holland en Zeeland nam het aantal starters in het eerste halfjaar van 2018 het meest toe (+19%) ten opzichte van het eerste halfjaar van 2017.
In Nederland daalde het aantal faillietverklaringen met 10% ten opzichte van het eerste halfjaar van 2017. In Drenthe daalde het aantal met 54% naar 24 faillietverklaringen in het eerste halfjaar van 2018. Ook Groningen (-28%), Limburg (-27%), Friesland (-26%) en Noord-Brabant (-22%) laten een forse daling zien. De provincie Utrecht laat daarentegen een stijging van 24% zien. Daar waren in het eerste halfjaar van 2018 133 faillietverklaringen tegenover 107 in het eerste halfjaar van 2017.
Bron: KvK.nl 04-07-2018

Pas op met lening bv voor dga in privé

Als een bv een lening aangaat om privéuitgaven van haar dga te financieren zonder het financiële nadeel af te dekken, handelt zij onzakelijk. In dat geval is sprake van een verkapte winstuitdeling aan de dga.
Een bv was bij de bank een lening aangegaan om de bouw van een herenboerderij voor haar dga te financieren. De rente op deze lening was gelijk aan de 1-maands Euribor plus 1%. De bank wilde deze lening alleen verstrekken als de bv ook een renteswapovereenkomst sloot. De bv berekende de kosten van deze renteswapovereenkomst niet door aan haar dga. Rechtbank Gelderland oordeelt dat de bv hiermee onzakelijk heeft gehandeld. De bv was de geldlening met daaraan gekoppeld de renteswapovereenkomst alleen aangegaan om dit bedrag door te kunnen lenen aan haar dga. In zo’n geval mag van zakelijk handelende partijen worden verwachten dat zij contractueel vastleggen dat alle mogelijke negatieve gevolgen daarvan zullen worden doorberekend aan de dga. Dit geldt ook voor de gevolgen van een rentedaling. De bv wierp tegen dat op het moment van aangaan van de renteswapovereenkomst de toekomstige renteontwikkeling niet voorzienbaar was. Zij verwachtte toen juist een rentestijging. Dit maakt volgens de rechtbank echter niet uit. De bv heeft met haar handelen de dga bewust bevoordeeld, zodat sprake is van een verkapte winstuitdeling.
Ook de vergoeding die de bv van de bank had gekregen vanwege een opgetreden mismatch tussen de vergoedingsvrije aflossingen op de lening en die van de renteswap stond ter discussie. De Belastingdienst wilde deze vergoeding belasten over het jaar waarin deze via verrekening was ontvangen. Maar de rechtbank oordeelt dat de heffing moet plaatsvinden over de jaren waaraan de vergoeding valt toe te rekenen.
Bron: Rb. Gelderland 18-06-2018

Ruim 30.000 banen naar het buitenland verplaatst

Volgens het CBS verplaatste in de periode 2014–2016 6% van de bedrijven met meer dan 50 werknemers bedrijfsactiviteiten naar het buitenland. Het ging daarbij met name om de verplaatsing van administratieve en managementtaken. Hiermee waren meer dan 30.000 banen gemoeid. Ook werd door 1% van de bedrijven eerder verhuisde activiteiten teruggehaald naar Nederland.
Ruim 500 bedrijven met meer dan 50 werknemers verplaatsten een of meerdere activiteiten naar het buitenland, met name in de industrie gebeurde dat vaak (11% van de bedrijven). In de overige sectoren kwam dat minder vaak voor (4%).
Vooral bedrijven met een buitenlands moederbedrijf verhuisden relatief vaak werk naar andere landen, ongeveer 1 op de 5. Nederlandse bedrijven waren honkvaster, 3% verplaatste werk internationaal.
In de periode 2014–2016 haalde één op de honderd bedrijven met meer dan 50 werknemers eerder verplaatste activiteiten terug naar Nederland. In de industrie gebeurde dat tweemaal zo vaak. In de overige sectoren leverde het terughalen van taken echter wel meer banen op, ongeveer 250, tegen 130 banen in de industrie. De belangrijkste redenen om activiteiten terug te halen, waren onvoldoende kwaliteit van de geleverde producten/diensten op locatie en hogere kosten dan verwacht.
Administratieve en managementfuncties, zoals financiële, boekhoud- en coördinatieposten werden door ruim 250 bedrijven naar het buitenland verplaatst. Ongeveer 220 bedrijven verplaatsten (een deel van) hun kernactiviteit, productie of levering van diensten voor de markt, onder andere arbeidsplaatsen in fabrieken, maar ook ontwerp- of onderhoudsfuncties voor klanten.
In de productie van goederen verdween het grootste aantal banen naar het buitenland, bijna 18.000. Hoewel minder bedrijven productie verplaatsten, waren er meer banen mee gemoeid. In administratieve en managementfuncties gingen 6.737 banen verloren. In de dienstverlening en ondersteunende ICT-diensten verdwenen samen ruim 5.200 banen.
Een kwart van de verplaatste banen betrof werk voor hoogopgeleiden. Het belangrijkste motief om werk internationaal te verplaatsen waren besparingen op de (loon-)kosten. Er verdwenen echter niet alleen banen door verplaatsing van activiteiten, er ontstonden ook nieuwe banen. In de industrie kwamen er ongeveer 850 banen bij, in de overige sectoren 2.300.
Bijna 70% van de verplaatsende bedrijven koos een van de EU-lidstaten als bestemming. Een op de vijf bedrijven ging met activiteiten naar India. Dat waren vooral taken op het gebied van administratie en management, IT en dienstenlevering. Industriebedrijven kozen naast Europa vaker voor Oceanië en de overige Aziatische landen (niet India of China) voor productie.
Bron: CBS, 28-06-2018