Werkgevers zijn tevreden over de aansluiting van het mbo op de arbeidsmarkt. Dat blijkt uit het rapport dat Stichting Samenwerking Beroepsonderwijs Bedrijfsleven (SBB) op 13 april 2018 aan de minister van OCW aanbood. 80% van de werkgevers beoordeelt de beroepsvaardigheden van recent afgestudeerde mbo’ers goed tot zeer goed.
Werkgevers beoordeelden recent gediplomeerde mbo-werknemers op zeven criteria: vakkennis, beroepsvaardigheden, beroepshouding, taal- en rekenvaardigheden, omgang met collega’s en leidinggevenden, bereidheid zich in te zetten voor het bedrijf en het vermogen zich in het vak te ontwikkelen en bij te leren. De uitkomsten geven een positief beeld op deze aspecten.
De respondenten zijn, net zoals bij de eerste meting in 2016, het meest tevreden over de criteria ‘omgang met collega’s en leidinggevenden’ en ‘bereidheid zich in te zetten voor het bedrijf’. 87% de werkgevers beoordeelt omgang met collega’s en leidinggevenden met goed tot zeer goed, 88% vindt dit van de bereidheid zich in te zetten voor het bedrijf.
Het onderzoek is gericht op leerbedrijven en niet-leerbedrijven die minimaal één recent afgestudeerde mbo’er in dienst hebben. Samen met het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) voerde SBB het onderzoek uit. Uit een aanvullende analyse blijkt dat er geen verschil is in tevredenheid tussen leerbedrijven en niet-leerbedrijven.
De verschillen tussen de tevredenheid over een recent afgestudeerde bol- of bbl-student zijn minimaal. Ook is gekeken naar het verschil in tevredenheid tussen de opleidingsniveaus. Daaruit blijkt dat de tevredenheid van werkgevers iets toeneemt, naarmate het opleidingsniveau van de student stijgt.
Het onderzoek wordt tweejaarlijks uitgevoerd in opdracht van het ministerie van OCW.
Bron: Stichting BB, 13-04-2018

Een dwangsom wegens het overschrijden van de termijn voor het nemen van een beslissing op bezwaar kan volgens Hof Amsterdam niet als uit een dienstbetrekking genoten loon worden aangemerkt. Ook niet als de belastingplichtige een ambtenaar is.
Een militair van de Koninklijke Luchtmacht wil niet dat zijn dienverplichting wordt aangepast en maakt daar bezwaar tegen bij de minister van Defensie. Op dit bezwaar beslist de minister te laat, waardoor de militair een dwangsom van € 100 verbeurd die in december 2014 tegelijk met zijn loon wordt uitbetaald. Op de dwangsom wordt loonheffing ingehouden. Met deze inhouding is de militair het niet eens.
Volgens Hof Amsterdam blijkt uit de wetsgeschiedenis inzake de werkkostenregeling dat het loonbegrip is verruimd, maar dat het begrip niet zo ruim is dat alles wat de werknemer van de werkgever krijgt loon is. Daarvoor blijft van belang dat er een verband is tussen het loon en de dienstbetrekking zoals blijkt uit de wetsgeschiedenis en jurisprudentie. Uit de wetsgeschiedenis bij het dwangsomartikel blijkt dat dit artikel vooral bedoeld is om alle belanghebbenden een effectiever rechtsmiddel te geven tegen te trage besluitvorming door bestuursorganen. Er kan een dwangsom worden opgelegd als de wettelijk voorgeschreven termijnen niet worden nageleefd. Ambtenaren die bezwaar hebben gemaakt en die worden geconfronteerd met overschrijding van een beslistermijn zijn niet anders dan willekeurig iedere andere belanghebbende.
Volgens het hof is de dwangsom aan de militair toegekend omdat een bestuursorgaan in gebreke is gebleven door niet op tijd op het bezwaar te beslissen. Een dergelijke dwangsom kan naar het oordeel van het hof niet als uit de dienstbetrekking genoten loon worden aangemerkt. De omstandigheid dat de militair een ambtenaar is waardoor de afhandeling van zijn bezwaar volgens de regels van de Awb verloopt, rechtvaardigt geen ander oordeel. Er is ten onrechte loonheffing ingehouden.
Bron: Hof Amsterdam 20-03-2018

Wie in zwaar weer zit en voor de kosten van fiscaal advies een beroep moet doen op bijzondere bijstand, hoeft daar weinig van te verwachten. Volgens de Centrale Raad van Beroep zijn de kosten voor fiscaal advies nog geen uit bijzondere omstandigheden voorvloeiende kosten die de bijstandsnorm overstijgen.
Een (gewezen) ondernemer was verwikkeld in juridische procedures waarvoor hij kosten maakte voor advies en juridische bijstand. De kosten betroffen onder meer reiskosten naar advocaten en het juridisch loket en een nota van 19 maart 2014 van zijn belastingadviseur in verband met een boekenonderzoek van 7 december 2010. Vanwege een inkomen op bijstandsniveau deed hij een beroep op de bijzondere bijstand op grond van de Wet werk en bijstand. Dit verzoek werd door het College van B&W van zijn gemeente afgewezen: de bedoelde kosten behoren tot de algemene kosten van bestaan, die niet kunnen worden afgewenteld op de WWB. Het betreft volgens de afwijzing reguliere kosten men uit een inkomen ter hoogte van de bijstandsnorm zou kunnen voldoen.
De zaak wordt uiteindelijk voorgelegd aan de Centrale Raad van Beroep. De man stelt daar dat de gemaakte kosten niet tot reguliere kosten die uit een inkomen ter hoogte van de bijstandsnorm zouden kunnen worden voldaan. Het betreft kosten vanwege procedures die hij zelf niet heeft gestart. De Centrale Raad van Beroep ziet dat echter anders. Het gaat bij de reiskosten en de kosten van de nota om incidentele algemene kosten van het bestaan, die in beginsel uit het inkomen op bijstandsniveau dienen te worden voldaan. Ook als voor die kosten een objectieve noodzaak bestaat, kan daarvoor alleen bijzondere bijstand worden verleend als sprake is van bijzondere omstandigheden en de kosten niet uit het inkomen en de aanwezige draagkracht kunnen worden voldaan. Dat er sprake is van bijzondere omstandigheden waaruit de kosten voortvloeien is volgens de Centrale Raad van Beroep niet gebleken. De enkele omstandigheid dat de nota ziet op een advies in verband met een procedure met de Belastingdienst, maakt op zichzelf niet dat sprake is van uit bijzondere omstandigheden voortvloeiende kosten.
Bron: CRvB 20-03-2018 (publ. 3-04-2018)

De Hoge Raad vindt dat de onteigening door de Staat van de aandelen SNS Reaal voor een belastingplichtige tot een buitensporige last heeft geleid.
Hoewel het hof als rechtsherstel de regels ten aanzien van de box 3-heffing ten onrechte tijdsevenredig heeft toegepast, is dat voor de Hoge Raad geen reden om de staatssecretaris in het gelijk te stellen.
Op 1 februari 2013 worden de aandelen van een man onteigend door de Staat. Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de forfaitaire belastingheffing over niet meer bestaand vermogen in het concrete geval van de man een individuele en buitensporige last vormt. Het inkomen uit sparen en beleggen wordt daarom tijdsevenredig berekend.
Volgens de Hoge Raad is de onteigening van de aandelen SNS Reaal door de Staat op zichzelf beschouwd een inbreuk op het eigendomsrecht. Ook is in dit geval sprake van een individuele en buitensporige last.
Ten aanzien van het tijdsevenredig toepassen van de box 3-heffing heeft de staatsecretaris volgens de Hoge Raad wel een punt. De rechter die vaststelt dat een belastingplichtige wordt geconfronteerd met een individuele en buitensporige last, moet ter afwending van die last waarborgen dat aan die belastingplichtige rechtsherstel wordt geboden. De rechter mag daarvoor echter niet naar eigen inzicht afwijken van de regels die in de wet zijn gesteld. Het hof had de omvang van het rechtsherstel schattenderwijs kunnen bepalen.
Bron: HR 06-04-2018

Staatssecretaris Snel heeft zijn toezegging in de Eerste Kamer, dat in een aantal situaties geen schenkbelasting wordt geheven bij het aangaan van een huwelijk of huwelijkse voorwaarden of het wijzigen daarvan, opgenomen in een besluit.
Indien echtgenoten een huwelijk aangaan onder huwelijkse voorwaarden waarbij iedere gemeenschap is uitgesloten en waarbij zij een wederkerig verplicht finaal verrekenbeding overeenkomen waardoor zij verplicht zijn om bij echtscheiding en overlijden of alleen bij overlijden hun vermogens te verrekenen alsof zij op basis van een gelijke gerechtigdheid gehuwd zijn in wettelijke of algehele gemeenschap van goederen, dan zal dit voor de toepassing van de Successiewet niet leiden tot een schenking. Dit geldt ook als echtgenoten huwelijkse voorwaarden hebben opgesteld waarbij iedere gemeenschap is uitgesloten en zij tijdens het huwelijk alsnog een wederkerig verplicht finaal verrekenbeding opnemen.
Ook is er een goedkeuring om de schuld, die de ene echtgenoot al voor het ontstaan van de wettelijke gemeenschap van goederen aan de andere echtgenoot had, buiten de wettelijke gemeenschap te houden. Het gaat om de schuld die is ontstaan bij aanschaf van de woning en die is overeengekomen omdat de ene echtgenoot meer eigen vermogen heeft ingelegd. Aan deze goedkeuring zijn wel voorwaarden verbonden.
Een derde goedkeuring geldt als één van beide echtgenoten direct voorafgaand aan het aangaan van of wijzigen in een algehele gemeenschap van goederen meer vermogen bezat dan de andere echtgenoot. Een andere verdeelsleutel dan 50-50 leidt dan niet tot een schenking voor de toepassing van de Successiewet, als die echtgenoot gerechtigd blijft tot ten minste 50% van het tot de gemeenschap van goederen behorende vermogen en ten hoogste tot de gerechtigdheid die hij al had. Deze goedkeuring geldt ook als echtgenoten een huwelijk aangaan onder huwelijkse voorwaarden waarbij iedere gemeenschap is uitgesloten en waarbij zij op hetzelfde moment of tijdens het huwelijk alsnog een wederkerig verplicht finaal verrekenbeding overeenkomen dat hen ertoe verplicht om bij echtscheiding en overlijden of alleen bij overlijden hun vermogens te verrekenen alsof zij in algehele gemeenschap van goederen zijn gehuwd.
Bron: MvF 29-03-2018